Giden Ben Değilim Gönderen Sensin

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Gidiyor musun diye sorma bana

Gönderen sensin

Ne terk etmeyi istedim seni, ne de daha yasamadigimiz bu askin topraga gömmeyi

Senin kadar öfkeliyim bende senin kadar endiseli

Bir dokunusunla bin kenti yikacak güç verirdin bana, ama inandiramadim seni

Sen sorgularken beni kafanda ben gözlerinin içine bakiyordum kuskuyla

Bir tek sözün baglardi beni sana, oysa sen hep susmanin koynunda

Askin içine bir kez girdi mi kusku teslim alir bedenleri de

Sütten çikmis ak kasik degildim ama yalani sokmadim iki kisilik dünyamiza

O dünya ki bazen minicik bir odada bazen kentin ortasinda sekillendi

Nasil da güzeldi

Zaten varsin diye her sey güzeldi ama sen buna inanmadin

Ah bu sorular

Yasamak varken sevdayi delice, niye bogariz sorunlarla? Nasil ikna edebilirdim seni? Ben ask dedikçe sen dur dedin

Ben seninleyim dedikçe sen hayir dedin

Zaten az konusan sen olumsuz ne kadar sözcük varsa bulup çikardin ortaya

Ben bir sey diyemedim

Ne kadar zarar vermisim sana meger

Nasil degistirmisim seni

Oysa hiç böyle düsünmemistim

Kimseye zarar vermek istemem ben

Kimseyi oldugundan farkli bir hala getirmek istemem

Ama öyel oldu iste

Demek ki gitmelerin zamani simdi

Çocukluguna siginir atlatirsin bu aciyi

Ne sevismelerimiz kalir aklinda ne sevda sözlerimiz

Rahat degilim diyordun ya rahat ol artik

Gülüslerini saklaman için bir neden kalmadi

Tedirginliginin sebebi de kalkti ortadan

Gidisim yürekten degil, zorunluluktan

Sanma ki bu toy sevdayi baska kimliklere tasirim

Sanma ki benden sakladigin gülüsleri yalanci yüzlerde ararim

Seni de götürürüm yüregimde

Yoklugunu tasirim

Bulup bulup kaybettim seni

Ne yazik ki yoz-duman edemedim kuskularini, ne yazik ki kalamadin bana

Öpücügümün kokusu kalacak kapinin esiginde

Kokladikça bizi bir yanlisa mahkum ettigini anlayacaksin

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Giden Ben Değilim Gönderen Sensin Gidiyor musun diye sorma bana Gönderen sensin Ne terk etmeyi istedim seni, ne de daha yasamadigimiz bu askin topraga gömmeyi Senin kadar öfkeliyim bende senin kadar endiseli Bir dokunusunla bin kenti yikacak güç verirdin bana, ama inandiramadim seni Sen sorgularken beni kafanda ben gözlerinin içine bakiyordum kuskuyla Bir tek sözün baglardi beni sana, oysa sen hep susmanin koynunda Askin içine bir kez girdi mi kusku teslim alir bedenleri de Sütten çikmis ak kasik degildim ama yalani sokmadim iki kisilik dünyamiza O dünya ki bazen minicik bir odada bazen kentin ortasinda sekillendi Nasil da güzeldi Zaten varsin diye her sey güzeldi ama sen buna inanmadin Ah bu sorular Yasamak varken sevdayi delice, niye bogariz sorunlarla? Nasil ikna edebilirdim seni? Ben ask dedikçe sen dur dedin Ben seninleyim dedikçe sen hayir dedin Zaten az konusan sen olumsuz ne kadar sözcük varsa bulup çikardin ortaya Ben bir sey diyemedim Ne kadar zarar vermisim sana meger Nasil degistirmisim seni Oysa hiç böyle düsünmemistim Kimseye zarar vermek istemem ben Kimseyi oldugundan farkli bir hala getirmek istemem Ama öyel oldu iste Demek ki gitmelerin zamani simdi Çocukluguna siginir atlatirsin bu aciyi Ne sevismelerimiz kalir aklinda ne sevda sözlerimiz Rahat degilim diyordun ya rahat ol artik Gülüslerini saklaman için bir neden kalmadi Tedirginliginin sebebi de kalkti ortadan Gidisim yürekten degil, zorunluluktan Sanma ki bu toy sevdayi baska kimliklere tasirim Sanma ki benden sakladigin gülüsleri yalanci yüzlerde ararim Seni de götürürüm yüregimde Yoklugunu tasirim Bulup bulup kaybettim seni Ne yazik ki yoz-duman edemedim kuskularini, ne yazik ki kalamadin bana Öpücügümün kokusu kalacak kapinin esiginde Kokladikça bizi bir yanlisa mahkum ettigini anlayacaksin