Parmağımı Güz Kesti

Parmağımı güz kesti,

Senin suçun yok!

Sarışın mevsimin hançeriydi

Azıcık serin,

Alabildiğine derin

Ve keskindi!


Aykırıydım belki

(Ondan mı hırçınlığım?)

İlk elden yaralıydım

İstemedim kabuk bağlasın


Şair amcalar

Önceden vurmuştu beni

Her yanımda imgelerden kıymıklar

Parmağım içime kanadı sessizce

Ilık, dingin ve gizliydi


Önce yaram tanıdı seni

Gözlerin bildik bir resim

Bir uyak daha saplandı usuma

Ellerinin bereketi tenime değdi

Ürkek, telaşlı ama iyice emindi


Kumdan kalelere hapsolmuştum ben

Ayık zamanların esiri

Senin esrikliğinin suçu yok

Parmağımı ben uzattım,

Güz kesti