Yaşamak Nefes Alıp Vermekse.. Ne Âlâ..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

yaşamak nefes alıp vermekse Ne âlâ

Umut etmeyi unutalı çok oldu

seni unutmayalı çok oldu

Sen giderken götürdüğün beni

içindeki hangi kamyon sahiplendiki

Hangi kavşakta düşürdün hiç bilmedin

sonra nasıl yaşadım

yaşadım mı önemsemedim

Sonra ne varsa sana söyleyemediğim ben onu içimde mısra mısra bağırırken

kalemle tanıştım tesadüfen

Şiir diyorlar adına iyi yazıyor diyorlar ben yazmıyorum aslında kanıyorum bilmiyorlar

Ömrüme pazarlıksız bir acıyı bırakıp gittiğin günden beri yaramsın! Şimdi her kışım yaşlı her baharım bayat

Ömrün çadırlarında üşüyorum bir çay bile ısmarlamıyor hayat! Çorapları hiç eskimeyen ey uçsuz bucaksızlığa tünemiş hayat nasılsın?

Gittim yanıldım

kaldım yoruldum

Üşüdüğüm de oldu

beş para etmedi yalnızlık!

Tüm bedelleri pişmanlıklarla yoğurup

günde 3 posta alıyorum

ders olsun diyorum

kendimi kandırıyorum

Kabahatim misin bilmem

benim ki yalnızca sitem

Yaralanan kuşun kanadını sararlar değil mi sevgili uzak yolcuların susuzluktan çatlamışdudaklarına bazen saç telleri kıvamında bir şeyler sararlar değil mi sevgili

Ama sen ne dudaklarımdaki susuzluğu sordun ne de parmaklarınla kırılmış kanadımın yarasını sardın! Sana ömrümün sonuna kadar sitem edersem gözlerin gözlerimden hesap sorabilir mi?

Sevginin ısıtamadığı acının ağlatamadığı yerlerde bir şarkının notalarında ya da

bir şiirin mısralarında saklanmak hala

Ve yaşamak nefes alıp vermekse Ne âlâ

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yaşamak Nefes Alıp Vermekse.. Ne Âlâ.. yaşamak nefes alıp vermekse Ne âlâ Umut etmeyi unutalı çok oldu seni unutmayalı çok oldu Sen giderken götürdüğün beni içindeki hangi kamyon sahiplendiki Hangi kavşakta düşürdün hiç bilmedin sonra nasıl yaşadım yaşadım mı önemsemedim Sonra ne varsa sana söyleyemediğim ben onu içimde mısra mısra bağırırken kalemle tanıştım tesadüfen Şiir diyorlar adına iyi yazıyor diyorlar ben yazmıyorum aslında kanıyorum bilmiyorlar Ömrüme pazarlıksız bir acıyı bırakıp gittiğin günden beri yaramsın! Şimdi her kışım yaşlı her baharım bayat Ömrün çadırlarında üşüyorum bir çay bile ısmarlamıyor hayat! Çorapları hiç eskimeyen ey uçsuz bucaksızlığa tünemiş hayat nasılsın? Gittim yanıldım kaldım yoruldum Üşüdüğüm de oldu beş para etmedi yalnızlık! Tüm bedelleri pişmanlıklarla yoğurup günde 3 posta alıyorum ders olsun diyorum kendimi kandırıyorum Kabahatim misin bilmem benim ki yalnızca sitem Yaralanan kuşun kanadını sararlar değil mi sevgili uzak yolcuların susuzluktan çatlamışdudaklarına bazen saç telleri kıvamında bir şeyler sararlar değil mi sevgili Ama sen ne dudaklarımdaki susuzluğu sordun ne de parmaklarınla kırılmış kanadımın yarasını sardın! Sana ömrümün sonuna kadar sitem edersem gözlerin gözlerimden hesap sorabilir mi? Sevginin ısıtamadığı acının ağlatamadığı yerlerde bir şarkının notalarında ya da bir şiirin mısralarında saklanmak hala Ve yaşamak nefes alıp vermekse Ne âlâ