Gözlerin İçimi Yakan Mahşer

Gözlerin içimi yakan mahşer


Geçmişten bugüne taşıdığım esrarengiz bir ateşsin bende

Söndüremediğim,bağışlanmayı ümit ettiğim günahım

Nefes alamayacağım yıllar uğruna seviyorum seni

Bütün nesnelere sen dolmuşcasına seviyorum

Tüm günlerim farksız olsa da yıllarda

Aşk hep aynı yerinde…


Savrulsa hayallerim hüzne değer

Sonra işgal eder bütün yaralarımı

Meşalesi sönmeyecek kalp yangını bıraktın

Hiç söndüremeyeceğim müebbet bir ateş bıraktın


Denizin sahilden çekilirken bıraktığı izden farkın yok

Şimdi ise Dudaklarının izi kaldı bende

…


üstüme düşürdüğün gölgeni çıkar bedenimden


Güvenme!

Günahkâr güzelliğine,akan rimele

Her saat başında tazelemen gereken rujuna

Kanma!

Kulağına gelen aşk düblajlı seslere

Üstüne beyazlar düşünce anlarsın gerçeği


Katran gecelerde

Ateşli bir cevher sarmış bedenimi

Güneşsiz sahile benzedim

Yıldızlar semadan kaldırsınlar kepenklerini

Çekilsin gündüzden geceler…

Şimdi sen yoksun ya

Kalbimin zindanı meşhur oldu

Evren şahit vurgunlarına

Gel artık,siyah dumanlardan çıksın suskunluğum


Kalsam ateşli beton yığınlarının altında

Sen defalarca vur diye

Kalbimin yarısı dünyada kalacak


Sanma ki ölüler toprağın altındadır

Yanmış yürekler gökkuşağının rayında gezinirler

Sevdanın her renginden tatmak için


Kutuplarda yanan yanardağ besledim sana

Gönlümü hüzün meşalesini ateşledim

Sanma sönmez!

Bende bilirim sensiz koridorlarda ,tik tak sesleriyle

Seni unutmayı


Seni İstanbul gibi sevdim

Ama Fatih ben değilim


Söz: poLo_aS

Saat: 02:10

Tarih: 24/01/2009