Kul Fırtınası

özlemin yüreğimde köz gibi yanarken

nasıl derim

'unuttum'diye

haylaz bir mevsimde çıktın önüme

yüreğime umut

gözlerime hüzün ektin


buşuna değildi bu sevda

güle düşen çiğ damlası gibi

tertemizdi aşkım sana

ince ince işledin

ruhumun namehremine


ne verdiğim onca savaş

ne de çektiğim onca acı

çekip çıkaramadı seni içimden

yüreğimde kül fırtınası

ellerimde kırılgan bir ilkbahar

ve hala bir uçurum kenarında yürüyor aşkım


hasretin peşinde çok mevsimler değişti

düşlerim birikti şafaklarımda

örgütlü bir ihtilalin

namlusu dayanmışken şakaklarıma

ben hala

alev yutmuş gibi yanıyorum yokluğuna