Sessızce Olmek

Doğarken mi başladı benim son yolculuğum


Ondan mı öyle geçti o garip çocukluğum


Masallarla düşlerle beni hep aldattılar


Yaşadığım; en büyük yalandı biliyorum


Boşluğu kucaklardım uzatsam ellerimi


Düşsem diye beklerdi pusuda bir uçurum


Kol gezerdi çevremde acılar ölüm gibi


Ben ondan böyle kaldım, ondan karardı ruhum


Yağmur mu yağmazdı ne, tarlalar mı çoraktı


Neden hiç yeşermedi serptiğim onca tohum


Şimdi ölen bir şey var içimde azar azar


Ha söndü ha sönecek yıllar önce yanan mum


Susmayın biliyorum, ben bir yalan dünyada


Gürültülü yaşadım, sessizce ölüyorum