Hasretim Senden Yana Herşeye

Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır¿?


Yağmur bırakmadan geçen bulutlar gibiydi zihnimdeki düşünceler;

dilime düşmeyen, sözcüklere dönüşmeyen!

Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır¿?

Her zaman fazla oldu söyleyemediklerim, söyleyebildiklerimden!

Her zaman; bir bilinmez lisandaki çözülmez şiirleri koklayıp, hissettirmeye çalıştım sana

Her zaman biraz daha zaman kolladım seslenmek için sana, ve her zaman hayıflandım;

Ben, sana ne söyleyebildim ki bunca zamandır¿?

Kendi karanlığında; güneşe görünmek için karar veren bir tohum gibiydim

Zordu çıkmak gömüldüğüm çamurdan;

Ama güzeldi!



Sen güzeldin ve ben, güzelleşiyordum seni düşündüğümde!

Kendi karanlığında; güneşe görünmeye karar verip yeşillerini giyen bir tohum gibiydim



Boyutları değişiyordu hayatımın

Yani, değiştiren sendin boyutlarını hayatımın; büyüyordum, gelişiyordum, genişliyordum

Söyleyebildiklerimden çoktu her zaman, söyleyemediklerim; bu yüzden kelimelerimin arası açılıyordu!



Sığdıramadığım her duygu; iki kelimemin arasındaki boşlukta gizli

O yüzden, yazdıkça parmaklarım,,, ve işte yine o yüzden söyledikçe dilim topallıyor!

Toparlayamıyorum zihnimi

Seni özlüyor, ve terliyorum özledikçe;

Seni koklamak için

İçimdesin!