Mor Bir Gecede Sevmiştim Seni...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Mor bir gecede sevmiştim seni

Hiç mor gece olur mu? Olur! Herkesin gecesi kendi renginde; benimki biraz mor biraz kara…

Çıktığım her yolculuk aşk içindi ya da ben öyle zannettim

Sevda uğruna çıktığım bütün yolculuklarda uslanmaz ve arsız bir çocuktum

İnatla ağla***** ve isteyerek sevdim

Her limanda bir sevgilim olmadı ama uğradığım bütün limanlara izimi bıraktım

Bir umuda kandım aslında

Aşk denilen o eşsiz büyüyü aradım durdum

Bulduğum da oldu ama en çok kaybettiklerim kaldı aklımda

Şarkılar söyleyerek gezdiğim tozlu yollarda her yağmur yağdığında çamura bulandı üstüm başım

Kimsesizliğimle yaptığım seyahatlerde yıldızlara bakarak buldum yönümü

Çok kaybolduğum da doğrudur ama haritasız çıkılmış bir yolculuğun amacı da budur!

Bir köy kahvesinde gitarımın telinde ağladım

Ürkek bir çocuğun gözlerinde kayboldum

Her sevişimde ne kadar yabani olduğumu anladım ve ne kadar fazla insan…

Herkes kadar hoyrat herkes kadar bencil ve herkes kadar zalimdim

Anladıkça kendimi buldukça ezildim

Batık bir gemi yüküydü egom kendimi her değerli sanışıma içlendim

Ben her yolculuğa aşkı aramak için çıktım

Zaman geçtikçe anladım gittiğim her şehri kirlettiğimi ve o ne büyük bir utançtı!

Bahanelerim vardı cebimde hazır duran en kolay yalanı kendime söylerdim

Gün geldi soyundum üstümdekileri gördüğümde içimi donup kaldım

Kendimden saklanamayınca yüz yüze geldim

Zordu benim geçtiğim yollar hep yokuş ve engebeli! Üstelik kendi ellerimle serdiğim dikenli tellerde kanamıştı bacaklarım ellerim; çok geç fark ettim

Çıktığım her yolculuk aşk içindi ya da ben öyle zannettim

Aşk zannettiğim yolculukları saymazsak sana gelene kadar çok gezdim

Mor bir gecede seni sevdim

O yüzden şimdi kıymetle sarıp sarmalıyorum yüreğimi yüreğini… O yüzdendir seni hiç sana haber vermeden sevişim…

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Mor Bir Gecede Sevmiştim Seni... Mor bir gecede sevmiştim seni Hiç mor gece olur mu? Olur! Herkesin gecesi kendi renginde; benimki biraz mor biraz kara… Çıktığım her yolculuk aşk içindi ya da ben öyle zannettim Sevda uğruna çıktığım bütün yolculuklarda uslanmaz ve arsız bir çocuktum İnatla ağla***** ve isteyerek sevdim Her limanda bir sevgilim olmadı ama uğradığım bütün limanlara izimi bıraktım Bir umuda kandım aslında Aşk denilen o eşsiz büyüyü aradım durdum Bulduğum da oldu ama en çok kaybettiklerim kaldı aklımda Şarkılar söyleyerek gezdiğim tozlu yollarda her yağmur yağdığında çamura bulandı üstüm başım Kimsesizliğimle yaptığım seyahatlerde yıldızlara bakarak buldum yönümü Çok kaybolduğum da doğrudur ama haritasız çıkılmış bir yolculuğun amacı da budur! Bir köy kahvesinde gitarımın telinde ağladım Ürkek bir çocuğun gözlerinde kayboldum Her sevişimde ne kadar yabani olduğumu anladım ve ne kadar fazla insan… Herkes kadar hoyrat herkes kadar bencil ve herkes kadar zalimdim Anladıkça kendimi buldukça ezildim Batık bir gemi yüküydü egom kendimi her değerli sanışıma içlendim Ben her yolculuğa aşkı aramak için çıktım Zaman geçtikçe anladım gittiğim her şehri kirlettiğimi ve o ne büyük bir utançtı! Bahanelerim vardı cebimde hazır duran en kolay yalanı kendime söylerdim Gün geldi soyundum üstümdekileri gördüğümde içimi donup kaldım Kendimden saklanamayınca yüz yüze geldim Zordu benim geçtiğim yollar hep yokuş ve engebeli! Üstelik kendi ellerimle serdiğim dikenli tellerde kanamıştı bacaklarım ellerim; çok geç fark ettim Çıktığım her yolculuk aşk içindi ya da ben öyle zannettim Aşk zannettiğim yolculukları saymazsak sana gelene kadar çok gezdim Mor bir gecede seni sevdim O yüzden şimdi kıymetle sarıp sarmalıyorum yüreğimi yüreğini… O yüzdendir seni hiç sana haber vermeden sevişim…