Aşkı Anlatan Şiirler Arşivi

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Doğuya baktığında gözlerin
İlk sabah güneşi eşliğinde
Ve safran renginde,
Duygularımı düşle, düşle ki !
Aksın yüreğin, senin gidişin
Benim gözyaşım gibi

Güneşin yansıması
Kaplasın altın sarısı saçlarını

Hayalinde canlansın, ıslanmış yastığım

Ve satırların arasında, bulduğunda aşkımı
Anla yastığımın neden ıslandığını
‘’Erkekler ağlamaz ’’ derdim ya !
Yalanmış !

Neden mi ?
Gidişini gördüm gene düşümde

Ayrılığın hançeri vardı döşümde

Ben uğurlamaya gelirken seni,
Seni ısıtan güneş, kavuruyordu beni

Boğazımda gitme diyemeyişimin düğümü
O an başladı, senli hayallerimin ölümü

Bensiz bir kalabalığın içine yürüyordun

Heyhat ! Tarihi kilitliyor
Gittiğin o güne, ruhumu gömüyordun

Ogün Temmuz’un altısı,
Bana kalansa sevdamın son tortusu

Bu gün hala Temmuz’un altısı,
Dedim ya kilitledin zamanı

Her sevda kilitlenecek mi bir güne!
Aşk ne kadarda küçükmüş meğer

Küçücük bir günü sığdırıyorsa bir ömre

Ve sonbahar, yüreğim kadar temiz olsaydı
Ve bir o kadarda çalarken sevdamın yeşilini

Razıydım birde kışlara kalmasaydı

Ayazında kurumasaydı, sevdamın son tomurcukları

Yürümüştün,
Küçük bir kız çocuğu masumluğunda

Titreyen yüreğimi, hüzün ağaçlarının altında
Bıraktın mezarlığın kapısına

Hala bir yer bulamadı kendine

Oysa küçük olan bendim, o koskoca cüssemle

Küçüktüm, bak sen gitmeyi becerdin,
Ben bir ölmeyi bile beceremedim

Gökyüzü, yeryüzü ne varsa arasında kalan
Sustu o gün, yada ben sustum hepsine
Ne far eder ki, uzaksa yakın olması gereken
Ve uzaklık çağırıyorsa hep yakın olması gerekenleri
Heyhat ! Çoktan gömdüm ben çoktan
Yüreğimdeki fesleğenleri, gömemezken kendimi
Susmak değil midir bazen, gereğinden fazla konuşmak
Yanılsamalara yatırırız gözlerimizi
Ay mıdır güzelliği sunan, yoksa ışığı veren güneş mi ?
Ağaçların arasında kalmışsa, yaşar mı papatya ?
Güneşi görmüyorsa, kaplıyorsa düşen yapraklar üstünü

Ne kadar yaşamaktır sizce
Yaşamın mezbahasında beklerken
Sıradaki hep sizden önceki ise
Ve bakıp solgun donuk yüzünüze kasap
Heyhat ! Dönüp gidiyorsa her seferinde
Sizde özlemez misiniz ölümü ?

Belki işitirsiniz artık, uzağa yakın olanlar
Zamanıdır işitmenizin bitkin sesimi
Benim yiten sesimdir o, ruhumun son sessiz çığlığı
Yaşam mezbahasında kasabın henüz el değmediği

Son giden benden bir öncekiydi
Giderken “ bu gün yedi temmuz dedi “
Gelmedi kilitleyen, kırdım kilitleri
Ve duyuldu beklediğim ses
Sıradaki bendim artık, hoşça kalın uzak olanlar

08-24-2012	#6
Prof. Dr. Sinsi	Aşkı Anlatan Şiirler Arşivi Doğuya baktığında gözlerin İlk sabah güneşi eşliğinde Ve safran renginde, Duygularımı düşle, düşle ki ! Aksın yüreğin, senin gidişin Benim gözyaşım gibi Güneşin yansıması Kaplasın altın sarısı saçlarını Hayalinde canlansın, ıslanmış yastığım Ve satırların arasında, bulduğunda aşkımı Anla yastığımın neden ıslandığını ‘’Erkekler ağlamaz ’’ derdim ya ! Yalanmış ! Neden mi ? Gidişini gördüm gene düşümde Ayrılığın hançeri vardı döşümde Ben uğurlamaya gelirken seni, Seni ısıtan güneş, kavuruyordu beni Boğazımda gitme diyemeyişimin düğümü O an başladı, senli hayallerimin ölümü Bensiz bir kalabalığın içine yürüyordun Heyhat ! Tarihi kilitliyor Gittiğin o güne, ruhumu gömüyordun Ogün Temmuz’un altısı, Bana kalansa sevdamın son tortusu Bu gün hala Temmuz’un altısı, Dedim ya kilitledin zamanı Her sevda kilitlenecek mi bir güne! Aşk ne kadarda küçükmüş meğer Küçücük bir günü sığdırıyorsa bir ömre Ve sonbahar, yüreğim kadar temiz olsaydı Ve bir o kadarda çalarken sevdamın yeşilini Razıydım birde kışlara kalmasaydı Ayazında kurumasaydı, sevdamın son tomurcukları Yürümüştün, Küçük bir kız çocuğu masumluğunda Titreyen yüreğimi, hüzün ağaçlarının altında Bıraktın mezarlığın kapısına Hala bir yer bulamadı kendine Oysa küçük olan bendim, o koskoca cüssemle Küçüktüm, bak sen gitmeyi becerdin, Ben bir ölmeyi bile beceremedim Gökyüzü, yeryüzü ne varsa arasında kalan Sustu o gün, yada ben sustum hepsine Ne far eder ki, uzaksa yakın olması gereken Ve uzaklık çağırıyorsa hep yakın olması gerekenleri Heyhat ! Çoktan gömdüm ben çoktan Yüreğimdeki fesleğenleri, gömemezken kendimi Susmak değil midir bazen, gereğinden fazla konuşmak Yanılsamalara yatırırız gözlerimizi Ay mıdır güzelliği sunan, yoksa ışığı veren güneş mi ? Ağaçların arasında kalmışsa, yaşar mı papatya ? Güneşi görmüyorsa, kaplıyorsa düşen yapraklar üstünü Ne kadar yaşamaktır sizce Yaşamın mezbahasında beklerken Sıradaki hep sizden önceki ise Ve bakıp solgun donuk yüzünüze kasap Heyhat ! Dönüp gidiyorsa her seferinde Sizde özlemez misiniz ölümü ? Belki işitirsiniz artık, uzağa yakın olanlar Zamanıdır işitmenizin bitkin sesimi Benim yiten sesimdir o, ruhumun son sessiz çığlığı Yaşam mezbahasında kasabın henüz el değmediği Son giden benden bir öncekiydi Giderken “ bu gün yedi temmuz dedi “ Gelmedi kilitleyen, kırdım kilitleri Ve duyuldu beklediğim ses Sıradaki bendim artık, hoşça kalın uzak olanlar