Adam Gibi..

ben seni hiç sevmedim ki

yorgun aksamlarda söylediğimiz şarkıları sevdim

bir çiçeğe gülmeni bir güle benzemeni sevdim

bir de yıldızları sevdim

eylül aksamlarında gelip gözlerinde durdular

ben seni hiç sevmedim ki


beni yola koyduğunda ayrılmayı sevdim

kurşunları sevdim beni vurduğunda

ağlamayı sevdim unuttuğunda

yalnız olduğumu anladığımda

ayakta kalmamı sevdim

yıkılmamı sevdim seni her hatırladığımda

ekmeği sever gibi sevdim sensizliği

su gibi özledim temmuz güneşinde sesini

ikindi yağmuru gibi

geceleyin rüzgar gibi sevdim seni sevdiğimi

ben seni hiç sevmedim ki


kuşlara şarkılar öğretmeni sevdim

menekşeyle konuşmanı

nisana hatırlatmanı

baharın bir adının da yalnızlık olmadığını

düştüğüm zaman kanayan yaralarımı

ve tuhaflığımı üşüdüğüm zaman

sakız satan çocukları

yeni çıkan şarkıları

her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim

denize düşmüş gibi düştüm ateşe

ben yangını sevdim

yandığım zaman böyle işte

ben seni hiç sevmedim ki


bir gece bir ceylan indi dağdan kalbine

bir gece bir şiir gibi kibrit alevinde

alemin ortasında kimsesizliğin sesinde

buğusunda sabahın

acımasızlığında bir ahın

ağlayan yüzünde İsan’ın

ferahlatan gücüyle duanın

korkutan yanıyla karın


incirin zeytinin ve kalbin üstüne

gülün üstüne

tutunduğum umudun üstüne

korkunun üstüne

senin üstüne

hepsinin üstüne

ben seni hiç sevmedim ki


gittiğin zaman

gitmeni sevdim

evreni sevdim geldiğin zaman

kalmanı sevdim

ürküyordum sana alışmaktan

yine de sevdim gülümsemeyi

mendilimi sallarken seni götüren trenin arkasından

kırlara ilk kar düştüğü zaman

ölümün ne güzel olduğunu düşündüm

seni içimde öldürdüğüm zaman


her kaybettiğinde kazanan yanlarını sevdim

denize düşmüş gül gibi düştüm ateşe

ben yangını sevdim

yandığım zaman böyle işte

ben seni hiç sevmedim ki

ben sevdim mi

adam gibi severim