Yanan Gul

YANAN GÜL


Ne kadar saklasan özlediğin belli

Söndüremezsin içindeki yangını

Başlamışsa zamanların en güzeli

Artık susturamasın dudaklarını

Anlatır özlemini bana derinden

Yanan alnınla, terleyen avuçların

Alevler taşarken gözbebeklerinden

Yakar değdiği yeri parmak uçların

Çok geç bu sevdadan dönebilmek için

Bak! Şimdi seninle dopdolu aynalar

Bu özlemli halinle daha güzelsin

Benimde saçımdan tırnağıma kadar

Tutuşan, yanan bir şey var her yerimde

Sen şimdi alevden bir gülsün ellerimde


ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN