Unutma Ki

Unutma Ki


Sen uykusuzluk nedir bilir misin

Tirnaklarinla yastigini parçaladin mi

Gözlerini tavana dikip

Düsündügün oldu mu bütün gece

Ve bütün bir gün

Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç

Gelmeyince

Seni aramayinca

Ölesiye agladin mi

Sonra çekilip en koyusuna yalnizliklarin

Ona ait ne varsa

Bir bir hatirladin mi


Sen günden güne erimeyi bilir misin

Dev bir agacin vakari içinde ölmeyi

Bir teselli aramayi

Issiz parklarda,tenha sokaklarda

Ve bütün bir sehir uyurken uzaklarda

Deli divane yollara düsüp

Yaslanmis bir köpek gibi

Eskimis bir gömlek gibi

Atilmisligini hissettigin oldu mu

Sevmekten

Günler geceler boyunca yürümekten

Elin ayagin yoruldu mu


Sen yalnizligin acisini bilir misin

Unutulmak bir hançer gibi saplandi mi sirtina

Içinde kiskançligin zehirli çiçekleri açti mi

Bütün gururunu çigneyip

Sevdiginin geçtigi yollarda

Bastigi topraklari egilip öptün mü

Sen çaresizlik nedir bilir misin

Sen yokluk nedir gördün mü

Yanan basini

Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden

Sen her gün bin defa öldün mü


Böyleyim diye ayiplama beni

Bir gün kendimi

Sonsuzlugun koynuna birakirsam

Yarali ve yenik bir asker gibi

Darilma

Unutma ki

Her seven isimsiz bir kahramandir

Unutma ki

Insan; sevebildigi kadar insandir



ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN