Avuçlarımda Sensizliğin Hüznü

Avuçlarımda Sensizliğin Hüznü


Bak kar yağıyor şimdi avuçlarıma

Ve avuçlarımda sensizliğin hüznü

Karanlıklar bir celladın ipi gibi dolanır boynuma

Bembeyaz bir sevdamız olmadı bizim


Bak kar yağıyor şimdi avuçlarıma



Bak kar yağıyor şimdi avuçlarıma

Sanki gökyüzünden sensizliğin kırıntıları yağıyor


Bir sen yağmadın gece gibi üstüme

Bir sen yağmadın kar beyazı gecelerime

Bir sen olmalıydın diyorum bazen umutlarımda

Bir sen olmalıydın yalnızlığımın kırık düşlerinde

Ama umudun bittiği yerde

Hangi kartenesindedir sevincimiz söyle



Söyle!

Beni bırakıp gitmelerinin haddi hesabı neydi

Bir çocuğun sevincini büyük ihanetlerle mi bertaraf ettin

Kartanelerinin hiç mi anlamı yoktu

Karbeyazı gecelerimin hiç mi değeri yoktu yanında

Hiç mi yüreğine ateş düşmedi

Hiç mi yüreğin yanmadı söyle

Hiç mi yüreğin yanmadı


Gökyüzünde sayısız yıldızlarımız vardı

Hepsine kendi adımızı bırakmıştık

Bir yıldız kaydımı

Yüreğimize ateş düşerdi

Buz gibi ayaz gecelere sığınırdık

Kartenelerini arardık gözlerimizde

Ağlayınca gözyaşlarını silerdim parmaklarımın ucuyla

Ve bir öpücük kondururdum yanaklarına

Yüreğine umut düşerdi

Ve ağlardım sonra

Ben ağlardım

Sen susardın



Hep senin yerine ben yanardım

Ben yandıkça sen susardın

Sen susardın gecelerin inadına

Sen sustukça ben yanardım


Alevim olurdu suskun geceler

Bir sen yanmadın yanan yüreğime

Bir sen yanmadın küllenen ateşime

Bir sen yanmadın seven kalbime

Bir sen yanmadın, bir sen yanmadın



Ve şimdi ise buz gibi gecelerden korkar oldum

Bir yıldız kayacak diye içim titrer

Kar yağacak diye içimdeki çocuk ağlar kendi haline

Ama gözlerimdeki kartaneleri erimedi

Yüreğimdeki ateş dinmedi yıllardır

Hasretine kaldırdığım kadehi duvara çarptım dün gece

Seni dinledim kendimde

Sen yine sustun gecelerin inadına

Ve ben susturamadım yüreğimi

Susturamadım



Kadir Oğul