Keman Ağlar

Bir ağustos akşamında üzerime sinen islermiydi

Yoksa göz gözü görmeyen bir yalnızlık gemisinde

Korsan geceleri bekleyen sislermiydi

Hep bir ağızda istenmeyen sözler


Gök yüzünden kopan mavi oklardı,

yüreğimin ücra köşesinde mağdur sensizliğe saplanan

Çanak tuttum ayrılıklarda kaşık kaşık sevdalar içtim

Aşk kabında El yordamı ile gölgemi yoğurdum

Açlığı önüme kattım dörtlükler arkamda


Dargın menekşeler için düştüm yangınlara

Küllenmiş bahar örtüsü rüzgarın dışladığı

düşsel mutlu sonlarda

Şiirin sarhoşluğu belirir

okudukça dağılır cümleler

kurulur kâfiyeli nakaratlara


Yağmura sözüm geçmez gelen geçen çok olur

Keman ağlar eski anıların notasında

Ben umut yüklüyüm sebil güzelliklere vâkıf

sevgi pınarı akar sessiz fonda

Hangi güzelliği gözü yaşlı bıraktım


Hangisinde bir tutam siyah saça alındım

anımsamıyorum

Korkunun ecele ortak olduğu faydalı çözümler üretsemde

sonun yaşlandığı gençlik iksiri başlangıçlarda

Çıkarları döven ekili sözler var nadasa bırakılan

Gönül topraklarında

Sâkil seneler geçti ne eleme sığdık

ne de kedere

Bir sikke sevgi hak getirsin derken

bulamaç tortulu bir yaşam gelecekte


Sürünen güz yaşları

yılda bir düşer cemre göynüme sen düşünce

Dudaklarıma fettan yakarışlar öylesine içerlenen

savruk göç sürüsünde


Gözlerimde bir şelale akıp gider,

demini almış sevgiler zamanında müebbet dönemeçler

Yarına kalmayan iflas tutkuları

bu günün öğününde


Şimdi tabakamda Kükürt kokusu

tutunamadığım tiryakiliğe nispet

Varım yoğum içine senin sindiğin

kolalı mavi bir gömlek


Saf kayalıklara sıkışan yalnızlığın çığlıkları duyulur

Sorgusuz tanyeli mükerrer şafak

Sabırsız aleni bir gece sen

tüneyeceksin benimle

Gülden sevgilerin kalesine sen

Mazbut bir seyirci olacak iklim

Vedalar askıda kalacak kırlangıç gönüllerin adresi

Çıkmaz renklerin sokaktaki kanatları olacak

Sen