Özdemir Asaf ~ Eski Öykü

Umut bir öykü adı, başında önde gider,


Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider


Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,


Anılarla umutlar barışık yönde gider


Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir,


Dengesini yitirir gecelerle gündüzler


Yalanlara dönüşür korkular için-için,


Sıcaklığını keser duygular, düşünceler


Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,


Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner


Karanlığı emzirir yığın-yığın gölgeler,


Can ateşi soluk göz-bebeklerine tüner


Bir sure kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,


İnişinin kararan havalarından düşer