Babama Selam Söyle

Karlı bir akşamdı ankara'da;

Son kez elele yürümüştük,

Bitmesin istediğimiz yola

Kısacık beraberliğimizin bütün anılarını sığdırmıştık

Yazarsın bana demiştin

Bende yazarım sana sık sık

Ağlıyordum

Sen görmeyesin diye kaldırmıyordum başımı

Elimi daha sıkı tuttun,

Anlıyordun

Bu ayrılığa dayanmıyordu kalbim,

Öğrettiğim çiçek adlarını unutma dedin,

Kelebekleri kitap arasında kurutma,

Sık sık fotoğraf çektir, yolla bana,

Kitaplarım sana emanet,

İncitme kimseyi, kin büyütme kalbinde

Beni bekle

Yol bitti, gidiyordun artık; gittin

Sokakta gördüklerimi, filmlerdeki aktörleri sen sandım bir süre,

Kin büyütmedim kalbimde söz vermiştim sana diye,

Kitaplarını okudum, kelebeklerine dokunmadım,

Öğrendiğim çiçek adlarına yenilerini ekledim,

En çok fesleğeni, çoban heybesini, akşam sefasını sevdim

Seni beklerken çok şey öğrendim,

Yolunu gözlediğim, sevdiğim ilk adam

Nasıl olsa bulacaktır diye, her görüşümde aynı sesle seslendim

Uçak, babama selam söyle!

Beni kötü rüyalardan uyandıran sevdiğim ilk adam

Bir bilsen seni nasıl özledim

Kar yağıyor şimdi, otuz yaşım bitti,

Kitapların bende, kelebekler gibi kar taneleri,

Kendi yolumda yürürken hiç unutmadım o cümleyi;

Selamını aldım babacığım,

Kin büyütmedim kalbimde

Küçük kızının gözleri hala senin çiçeklerinde

Uçak, babama selam söyle!

Uçak, babama selam söyle!

İclal Aydın