Nazım Hikmet Ran Şiirleri

SALKIMSÖĞÜT


Akıyordu su

gösterip aynasında söğüt ağaçlarını

Salkımsöğütler yıkıyordu suda saçlarını!

Yanan yalın kılıçları çarparak söğütlere

koşuyordu kızıl atlılar güneşin battığı yere!

Birden

bire kuş gibi

vurulmuş gibi

kanadından

yaralı bir atlı yuvarlandı atından!

Bağırmadı,

gidenleri geri çağırmadı,

baktı yalnız dolu gözlerle

uzaklaşan atlıların parıldayan nallarına!


Ah ne yazık!

Ne yazık ki ona

dörtnal giden atların köpüklü boynuna bir daha yatmayacak,

beyaz orduların ardında kılıç oynatmayacak!


Nal sesleri sönüyor perde perde,

atlılar kayboluyor güneşin battığı yerde!


Atlılar atlılar kızıl atlılar,

atları rüzgâr kanatlılar!

Atları rüzgâr kanat

Atları rüzgâr

Atları

At


Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat!


Akar suyun sesi dindi

Gölgeler gölgelendi

renkler silindi

Siyah örtüler indi

mavi gözlerine,

sarktı salkımsöğütler

sarı saçlarının

üzerine!


Ağlama salkımsöğüt

ağlama,

Kara suyun aynasında el bağlama!

el bağlama!

ağlama!