Nazım Hikmet Ran Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

KARAYILAN HİKÂYESİ

Antepliler silâhşor olur,

uçan turnayı gözünden

kaçan tavşanı ard ayağından vururlar

ve arap kısrağının üstünde

taze yeşil selvi gibi ince uzun dururlar

Antep sıcak,

Antep çetin yerdir

Antepliler silâhşor olur

Antepliler yiğit kişilerdir

Karayılan

Karayılan olmazdan önce

Antep köylüklerinde ırgattı

Belki rahatsızdı, belki rahattı,

bunu düşünmeye vakit bırakmıyordular,

yaşıyordu bir tarla sıçanı gibi

ve korkaktı bir tarla sıçanı kadar

Yiğitlik atla, silâhla, toprakla olur,

onun atı, silâhı, toprağı yoktu

Boynu yine böyle çöp gibi ince

ve böyle kocaman kafalıydı

Karayılan

Karayılan olmazdan önce

Düşman Antep'e girince

Antepliler onu

korkusunu saklayan

bir fıstık ağacından

alıp indirdiler

Altına bir at çekip

eline bir mavzer

verdiler

Antep çetin yerdir

Kırmızı kayalarda

yeşil kertenkeleler

Sıcak bulutlar dolaşır havada

ileri geri

Düşman tutmuştu tepeleri,

düşmanın topu vardı

Antepliler düz ovada

sıkışmışlardı

Düşman şarapnel döküyordu,

toprağı kökünden söküyordu

Düşman tutmuştu tepeleri

Akan : Antep'in kanıydı

Düz ovada bir gül fidanıydı

Karayılan'ın

Karayılan olmazdan önceki siperi

Bu fidan öyle küçük,

korkusu ve kafası öyle büyüktü ki onun,

namlıya tek fişek sürmeden

yatıyordu yüzükoyun

Antep sıcak,

Antep çetin yerdir

Antepliler silâhşor olur

Antepliler yiğit kişilerdir

Fakat düşmanın topu vardı

Ve ne çare, kader,

düz ovayı Antepliler

düşmana bırakacaklardı

"Karayılan" olmazdan önce

umurunda değildi Karayılan'ın

kıyamete dek düşmana verseler Antep'i

Çünkü onu düşünmeye alıştırmadılar

Yaşadı toprakta bir tarla sıçanı gibi,

korkaktı da bir tarla sıçanı kadar

Siperi bir gül fidanıydı onun,

gül fidanı dibinde yatıyordu ki yüzükoyun

ak bir taşın ardından

kara bir yılan

çıkardı kafasını

Derisi ışıl ışıl,

gözleri ateşten al,

dili çataldı

Birden bir kurşun gelip

kafasını aldı

Hayvan devrildi kaldı

Karayılan

Karayılan olmazdan önce

kara yılanın encâmını görünce

haykırdı avaz avaz

ömrünün ilk düşüncesini :

"İbret al, deli gönlüm,

demir sandıkta saklansan bulur seni,

ak taş ardında kara yılanı bulan ölüm

"

Ve bir tarla sıçanı gibi yaşayıp

bir tarla sıçanı kadar korkak olan,

fırlayıp atlayınca ileri

bir dehşet aldı Anteplileri,

seğirttiler peşince

Düşmanı tepelerde yediler

Ve bir tarla sıçanı gibi yaşayıp

bir tarla sıçanı kadar korkak olana :

KARAYILAN dediler

"Karayılan der ki : Harbe oturak,

Kilis yollarından kelle getirek,

nerde düşman varsa orda bitirek,

vurun ha yiğitler namus günüdür

"

(Kuvâyi Milliye'den)

08-24-2012	#5
Prof. Dr. Sinsi	Nazım Hikmet Ran Şiirleri KARAYILAN HİKÂYESİ Antepliler silâhşor olur, uçan turnayı gözünden kaçan tavşanı ard ayağından vururlar ve arap kısrağının üstünde taze yeşil selvi gibi ince uzun dururlar Antep sıcak, Antep çetin yerdir Antepliler silâhşor olur Antepliler yiğit kişilerdir Karayılan Karayılan olmazdan önce Antep köylüklerinde ırgattı Belki rahatsızdı, belki rahattı, bunu düşünmeye vakit bırakmıyordular, yaşıyordu bir tarla sıçanı gibi ve korkaktı bir tarla sıçanı kadar Yiğitlik atla, silâhla, toprakla olur, onun atı, silâhı, toprağı yoktu Boynu yine böyle çöp gibi ince ve böyle kocaman kafalıydı Karayılan Karayılan olmazdan önce Düşman Antep'e girince Antepliler onu korkusunu saklayan bir fıstık ağacından alıp indirdiler Altına bir at çekip eline bir mavzer verdiler Antep çetin yerdir Kırmızı kayalarda yeşil kertenkeleler Sıcak bulutlar dolaşır havada ileri geri Düşman tutmuştu tepeleri, düşmanın topu vardı Antepliler düz ovada sıkışmışlardı Düşman şarapnel döküyordu, toprağı kökünden söküyordu Düşman tutmuştu tepeleri Akan : Antep'in kanıydı Düz ovada bir gül fidanıydı Karayılan'ın Karayılan olmazdan önceki siperi Bu fidan öyle küçük, korkusu ve kafası öyle büyüktü ki onun, namlıya tek fişek sürmeden yatıyordu yüzükoyun Antep sıcak, Antep çetin yerdir Antepliler silâhşor olur Antepliler yiğit kişilerdir Fakat düşmanın topu vardı Ve ne çare, kader, düz ovayı Antepliler düşmana bırakacaklardı "Karayılan" olmazdan önce umurunda değildi Karayılan'ın kıyamete dek düşmana verseler Antep'i Çünkü onu düşünmeye alıştırmadılar Yaşadı toprakta bir tarla sıçanı gibi, korkaktı da bir tarla sıçanı kadar Siperi bir gül fidanıydı onun, gül fidanı dibinde yatıyordu ki yüzükoyun ak bir taşın ardından kara bir yılan çıkardı kafasını Derisi ışıl ışıl, gözleri ateşten al, dili çataldı Birden bir kurşun gelip kafasını aldı Hayvan devrildi kaldı Karayılan Karayılan olmazdan önce kara yılanın encâmını görünce haykırdı avaz avaz ömrünün ilk düşüncesini : "İbret al, deli gönlüm, demir sandıkta saklansan bulur seni, ak taş ardında kara yılanı bulan ölüm" Ve bir tarla sıçanı gibi yaşayıp bir tarla sıçanı kadar korkak olan, fırlayıp atlayınca ileri bir dehşet aldı Anteplileri, seğirttiler peşince Düşmanı tepelerde yediler Ve bir tarla sıçanı gibi yaşayıp bir tarla sıçanı kadar korkak olana : KARAYILAN dediler "Karayılan der ki : Harbe oturak, Kilis yollarından kelle getirek, nerde düşman varsa orda bitirek, vurun ha yiğitler namus günüdür" (Kuvâyi Milliye'den)