Nazım Hikmet Ran Şiirleri

21 – 1 – 924


Lambayı yakma bırak

sarı bir insan başı

düşmesin pencereden kara

Kar yağıyor

karanlıklara

Kar yağıyor

ve ben hatırlıyorum


Kar…

Üflenen bir mum gibi söndü

koskocaman ışıklar

Ve şehir

kör bir insan gibi kaldı

altında yağan karın


Lambayı yakma bırak!


Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların

dilsiz olduklarını anlıyorum

Kar yağıyor

ve ben hatırlıyorum