Nazım Hikmet Ran Şiirleri

8 eylül 1960


Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı

durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda birakıp yazımı

durup dururken rüya görüyorum bir oteldeholdeayakta

durup dururken çarpıyor alnıma kaldırımdaki ağaç

durup dururken bir kurt uluyor aya karşıbahtsız öfkeliaç

durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bir bahçedesalıncakta

durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan

durup dururken kafamda güneşli bir duman

durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne

ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne