Kahraman Tazeoğlu Şiirleri

Benden Kaç Olursa Sen Olmaz



Şimdi beklentisine küsmüş çocuklar gibi,kazınmıyor bakışlarım duvarlardan


Tek başıma saklambaç oynuyorum bulunmaz bir hiçlikteEbe de ben sobe de


Anlatıcalak ne kaldı ki sensiz her zaman biriminde geriye alıyorsam kendimi


Ne vakit düşünsem gelecek beklentisiniYapışkan geçmişim döve döve içeri alıyor beni


Gece tüm karanlığıyla gelirken üstüme üstüme,kaçıncı sayışta uyuyabilirimbir rüya olsun sensiz


Biliyorum matematik çizelgelerinikendime denedim


anladım benden kaç olursa sen olmazsonsuza akan bir ırmağın iki yakasıyız seninle


sessiz derindenaşınan


kıyımı aşındıran sulara soruyorum senisen kuşsuz bir dal gibi dururken karşı kıyıda


artık beklentisine küsmüş çocuk gibi,gözleri yatırıp dudaklara


kendimce sana bir tanım aramaktayımilk günaha ve son davete gün içirdin


böyle sevdirdin bana ateşive sonra ölüm koyusu bir sonla o sırra üşüşen sendin


bense ilk kurşunda vurulan bir asker gibi kalakaldım kanlı meydanlar ortasında


artık gelmeyecek trenleri bekliyorum ıssız grisinde peronların


sabır tesbihleri yapıyorum mahpushane işi


çekiyorumsusuyorumsusacaklarım bitmiyor


yüreğime diktiğim bunca umut çiçekleriçektiğim bunca hasretsözcükleri yaza-çize ertelenmiş baharlardır yazdığım örselenmiş düşlerim saçak altlarında


pusuda bekleyenler varçattım kaşlarımıdışarı çıkamamçıkamam dışarı kaşlarım var


al işte veriyorum: bunlar örgütsel dökümanları aşkın


bedili ödenmişyarım kalmış ölümcül bir sevda



Kahraman Tazeoğlu