Kahraman Tazeoğlu Şiirleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Öldüm Ulan

Sancıyan gecelerin ağırlığınca girdim hastalıklı uykularıma

Başucumda acabalarla beynime inen saat tik takları,

Kalk git ona der gibiydi

Dokunsan kar gibiydim parmaklarında

Kopsan, buzul…

Acının negatifi basıyor sözlerimi

Öldüm ulan üşümekten! Kapat/sana gözlerimi

Vapursuz bir iskele gibi kaldım

Mutedil dalgalı yorgunluğum

Soysuzlaşan bir yanılgı gibi kıvrandım deliliğin biz, aşkın; sen halinde

Meğer uçuruma yaslanmışım

Düşünce anladım

Girdabının burgusunda söndürmüşüm közlerimi

Öldüm ulan düşmekten! Kapat/sana gözlerimi

Gittin; sanki Annem öldü

Gittin ve beni kendime uğurladın

Kimse kendine benim kadar yoksul değildir

İnsan kendini kendisizlikte nasıl bulur?

Bir haciz gibi girdiysen içime,

Bu benim kendime olan borcumdandır

Sanki bir kuş gagalıyor beynimi

Öldüm ulan düşünmekten! Kapat/sana gözlerimi

Yaşamla aramı açacak yaralara göz yumuyorum

Sana ağır yaralanmayı seviyorum

Kan kaybından gülüyorum

Dramlardan çalınmış bir ölüm gelir şimdi suzinak makamında

Aşk yapışmıştı o gece boğazıma

Kurtulsam ölecektim

O yüzden aram açık aramla…

Nicedir oyunbozanım; susuyorum sözlerimi

Öldüm ulan küsmekten! Kapat/sana gözlerimi

Her gemide bir fırtına izi saklıdır

Bundandır kendi gözyaşlarımızda boğulmalarımız

Saçların ağlıyor mu hala bilmiyorum ama kayboluyorsan dallarında,

Bu senin kendine sarmaşıklığındandır

Bir kişinin yalnızlığının kaçla çarpımıdır iki kişinin yalnızlığı?

Ve kaç yalnızlık çıkar bir kişinin yalnızlığından?

Sus! Biliyorum

Yalnızlık yokluğun avuntusudur

Binlerce gündür boğazıma usturayım

Özgürlükte çürüyor uçurtmamın çıtaları

Dua et de ölümün farkına varmadan ölelim

Öldüm ulan ölmekten! Kapat/sana gözlerimi

Kahraman Tazeoğlu

08-24-2012	#13
Prof. Dr. Sinsi	Kahraman Tazeoğlu Şiirleri Öldüm Ulan Sancıyan gecelerin ağırlığınca girdim hastalıklı uykularıma Başucumda acabalarla beynime inen saat tik takları, Kalk git ona der gibiydi Dokunsan kar gibiydim parmaklarında Kopsan, buzul… Acının negatifi basıyor sözlerimi Öldüm ulan üşümekten! Kapat/sana gözlerimi Vapursuz bir iskele gibi kaldım Mutedil dalgalı yorgunluğum Soysuzlaşan bir yanılgı gibi kıvrandım deliliğin biz, aşkın; sen halinde Meğer uçuruma yaslanmışım Düşünce anladım Girdabının burgusunda söndürmüşüm közlerimi Öldüm ulan düşmekten! Kapat/sana gözlerimi Gittin; sanki Annem öldü Gittin ve beni kendime uğurladın Kimse kendine benim kadar yoksul değildir İnsan kendini kendisizlikte nasıl bulur? Bir haciz gibi girdiysen içime, Bu benim kendime olan borcumdandır Sanki bir kuş gagalıyor beynimi Öldüm ulan düşünmekten! Kapat/sana gözlerimi Yaşamla aramı açacak yaralara göz yumuyorum Sana ağır yaralanmayı seviyorum Kan kaybından gülüyorum Dramlardan çalınmış bir ölüm gelir şimdi suzinak makamında Aşk yapışmıştı o gece boğazıma Kurtulsam ölecektim O yüzden aram açık aramla… Nicedir oyunbozanım; susuyorum sözlerimi Öldüm ulan küsmekten! Kapat/sana gözlerimi Her gemide bir fırtına izi saklıdır Bundandır kendi gözyaşlarımızda boğulmalarımız Saçların ağlıyor mu hala bilmiyorum ama kayboluyorsan dallarında, Bu senin kendine sarmaşıklığındandır Bir kişinin yalnızlığının kaçla çarpımıdır iki kişinin yalnızlığı? Ve kaç yalnızlık çıkar bir kişinin yalnızlığından? Sus! Biliyorum Yalnızlık yokluğun avuntusudur Binlerce gündür boğazıma usturayım Özgürlükte çürüyor uçurtmamın çıtaları Dua et de ölümün farkına varmadan ölelim Öldüm ulan ölmekten! Kapat/sana gözlerimi Kahraman Tazeoğlu