08-24-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Sarmasa Rahmetin Ta Ciğerime Kadar Nasıl Nefes Alırdım..
Gülüşüm, iyiliğim, hayam, edebim Sen’in eserin Kusur, günah, utanmazlık benim 
Elim, kolum, titreyen dilim, ağrıyan yerlerim, sağlam bildiklerim
Hepsi, hepsi Senin…
Ben benden çok Sen’inim…
Benim olmayana nasıl leke sürerim Sen’in emanetine nasıl ihanet ederim 
Hata benim, rahmet Sen’in;
Acz benim, güç Sen’in;
Utanç benim, şan Sen’in 
Affımı dilerim 
Sen istedin manayı, doldurdum içime masivayı
Kim doldurabilir Sen’in yerini, kim anlar kırıklığımdan, kime akar gözyaşlarım
Kim anlar yanan yüreğimin sancısını
Ellerim kime açılırdı kapın olmasaydı
Sarmasa rahmetin ta ciğerime kadar nasıl nefes alırdım 
Sen Hayy’sın ya nefes alırım Sen yanımdasın ya ümit bağlarım 
Gözlerimden yaş olur düşerim biçare ellerime
Ellerim ki Senden başkasına kaldırmadım 
Ellerimin kirini temizleyecek Sensin 
Sen’den gayri ne varsa sil at içimden de bir tek Sen’inle dolsun ruhum, bedenim 
Sana koşsun dizlerim, Seni söylesin dilim, Sana uzansın elim,
Sana yorulsun tüm rüyalarım, Sende yoğrulsun bu yaralı kalbim
Sen doruğusun hislerimin, Sen kelamısın harflerimin, Sen mucidimsin, Sen muinimsin, Sen kaçıp kaçıp rahmetine sığındığımsın, Rabbimsin 
Temizle bütün kirlettiklerimi, hakikate aç kör kalbimin gözlerini 
Uyandır beni Sana, yandır beni aşkına, koştur yoluna 
Âmin 
|
|
|