08-24-2012
|
#1
|
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Cemalin.. Tüm Derdim Bu Ey Rabbim..

Sevdin beni, oysa, ben Sana kul bile olamadım Nankörlük ettim Yine de nimetlerini esirgemedin
Şikayet eden, sızlanan, dert yanan hep ben oldum Sen, sabrettin Sen sevdin beni  Bense vefâsız bir sevgiliydim Kıymetini bilemedim
Şimdi, cemâlinin hasretiyle yanıyorum Ve Senin muhabbetin fâni hazları benden yok etti O kadar ki, güneşin kavurucu sıcağında da, serinleten rüzgarda da, Senin hasretin içindeyim
Senin sadece sanatını seyretmek yetmiyor artık! Şahdamarımdan daha yakın olmanı sevdim Ama bu bile yetmedi bana Korkuyorum perdeler arkasında kalmaktan Korkuyorum, başkalarına görünüp de beni mahrum koymandan
Cemâlin  Tüm derdim bu ey Rabbim!
Cemâlin tüm derdim bu ey Rabbim
Dayanamam Mevlâm! Ne olur Sensiz bırakma beni! Biliyorum ki, ne yaparsam yapayım, cemâlini hak edecek bir sermaye biriktiremem
Seni hak edecek gücüm yok benim Seni hak edecek amelim yok Hiçbir şeyim yok ey en Güzel! Ellerim bomboş Üstelik günah kirleriyle lekeliyim Bembeyaz gelemiyorum Sana  Yarattığın gibi tertemiz değilim Dünya kirletti beni, nefsim aldattı Şeytana kandım Müflisim Vi hiçbir şeyim yok!
Duyduğum iştiyakın sebebi, yine Sensin Sensin her yanımda  Sensin varlığım  Zenginliğim Sensin  Tüm sefilliğime rağmen yine de Seni isteyişim, sırlarındandır
Bilmiyorum, bilen Sensin Ve eğer, murâdıma, maksûduma, matlûbuma, yani Sana, yani Senin Cemaline kavuşursam bir gün, bu da sadece Senin merhametin
Sermayem yok Sevgili! Tüm sermayem, rahmetin  Lokmanın bile derman olamayacağı derdimin, dermanısın Sen!
Yârsın!
Cansın!
Şifâsın!
Lokmanda değil ey Yâr, Sendedir benim devâm!
Sana kavuşmadıkça, huzur da bana haram!
Sermayem rahmetin, ilâcım Cemâlindir,
vesselâm!
alıntı*
|
|
|
|