Henri Becquarel (1852-1908)

Edmond Becquarel’in oğlu olarak dünyaya gelmiş ve Politeknik okulunda profesör olup babasının Myseè d’Historie Naturelle deki makamını devralmıştıYakamozlama ve floresans üzerine makaleler yayımlamıştıİlk deneyleri olumsuz sonuçlar vermiştienediği yakamozlanan ya da floresanslı maddeler X-ışınları yaymamıştı Bu arada bir dergide bu konuyla ilgili okuduğu Poincare ‘nin bir makalesi üzerine deneylerine yeniden başladıbu kez çalışmalarında uranil potasyum sülfatı denediGüneş ışığında fotoğraf filmi üzerinde iz bıraktığını gözlemledi
Uranyum bileşikleri floresanlandığında gerçektende x-ışınları yayımlıyormuş gibi görünüyordu Ancak birkaç hafta sonra Paris de hava değişti Güneş yeterince uzun süre görünmemişti Bu yüzden uranyum örneklerini yerinde ,sarmalanmış levhalar üzerinde bırakarak herşeyi karanlık bir çekmeceye koydu Buna rağmen filmleri banyo ettiğinde “silüetler” gördü Çok önemli birşeyler keşfetmiş olduğunu anlamıştıÖnceden güneşe gösterilmiş olsun ya da olmasın uranyum tuzu siyah kağıttan geçebilecek ışınlar yaymıştı
Bu sırada Röntgen x-ışınları çok büyük bir coşku yaratmıştı ve bilim dünyası onunla ilgiliydiBilimciler “Becquarel’in ışınlarını “ daha çok keşfedenine bırakarak x-ışınları üzerine tartışmayı sürdürdüler Becquarel uranyum tarafından yayılan ışınımı korunmuş fotoğraf levhalarını karartmakla kalmayıp, gazları iyonlaştırıp iletken kıldığını da bulmuştuBundan sonra bir örneğin “etkinliğini”ölçmek basitçe ürettiği iyonlaşmanın ölçülmesiyle mümkün olacaktı Bu ölçüm için kullanılan aygıt altın yapraklı bir elektroskoptu
Daha sonra da canla başla çalışarak bu yeni keşfi araştırmaya devam etti Curielerle birlikte polonyum ve radyumun keşfinde bulundu Ne var ki o zaman radyoaktif ışımanın etkileri bilinmiyordu Becquarel Curielerle birlikte hazırladığı biraz radyumu yelek cebinde taşıyordu ve ilk yananlardan biri oldu 1908 de öldü