Gönülden Damlalar

DAMLA


Bir dost bir dostuna soruyor;
Bunca dost bir arada, neden toplandık?
Ayrılık vaktimiz geldi, helâlleşmek için
Gidilecek yer neresi?
Kaynağımız
Kaynağımızın sahibi kim?
Benim,
Senin
Ve diğer dostların
Gönüllerini yaratıp da
İçine aşkı işleyen
O zaman hakkını helâl et
İlk kaynağımızın da,
Son kaynağımızın da
Sahibi olana gitmekteyim
Diyen o damla
En son dile getirmek için aşkını
Bir göz yaşı olup süzülüyor
Sessizce…
“Allah” diyerek

Sonra damla, damlalar oluyor
Bir doluyor bir boşalıyor
Sonra bir pınar
Ve o pınarla yıkanan gönüller…

Her biri sessizce akıp gidiyor yavaş yavaş,
Sanki aşkı ilk kez tanımanın heyecanı gizli her birinde
Belki de birbirlerini son görüşleri bu
Kimi zaman vedalaşamadan gidilen bir yolculuk
Biri oradan biri buradan çıkıyor yola…
Sırası gelen hiç zaman kaybetmiyor
Biraz da hazır olmanın verdiği mutluluk olsa gerek!
Ve arkaya bakmadan gitmek tek tek…
Akıllarında hep bir gün buluşacaklarının hayaliyle
Varlıklarını sürdürmek kolay olmasa gerek
Hep bir ağızdan verilmiş sözleri dillerinde
Görseniz öyle bir narinlik var ki hareketlerinde!
Uzun zamandır görmese de insan o hep benliğinde…

Kimi zaman bir üzüntü,
Kimi zaman bir sevinç
Tetiklese de onları
Sanki kimi zamansa sırf niçin var olduğunu
Bizlere haykırırmışçasına çıkıyor karşımıza
Her ne kadar bu haykırmaların farkında olamasak da!
O damla ve onla beraber olan dostları…