Felsefik Hikayeler

Ağacın aşkı

Bir yeşil tepenin yamacında yaşlı bir ağaç yaşarmış
Bir tarafı uçurum bir tarafı yeşillik çimenmiş
Çok yıllar yaşamış, çok günler, çok insanlar görmüş
Ama bu güne kadar onun gibisini hiç görmemiş
Onun gibi güzeline ömrünce rastlamamış
Güzel bir kızmış bu, yaşlı ağacın yamacında dolaşırmış
Güzel olduğu kadarda soğukmuş
Ağaca sırtını yaslar onunla derdini paylaşırmış
Kızın derdi yalnızlıkmış
Eh buna da biraz kendi sebep olmuş
Hiç bir şeyi beğenmez kendinden başkasını da sevmezmiş
Ağaç yüreğine söz geçirememiş ve kıza âşık oluvermiş
Gel gelelim o güzel kız onu hiç görmezmiş
Sadece gölgesinden faydalanır ve orada eğlenirmiş
Yaşlı ağaç ateşsiz yanmış, yanıp tutuşmuş
Kıza yalvarmış yakarmış, bir kere bana bak,
belki sende beni seversin demiş
Ama güzel kız ona hiç bakmamış
Sadece gölgesinde dinlenmiş
Her gün ağacın yanına gelir yeşil tarafında eğlenirmiş
Aradan zaman geçmiş, ağaç kızdan umudu kesmiş
Yüreğindeki aşkı söküp atmış,
yerini de umursamazlığa vermiş yanına da birazcık nefret katmış
Nede olsa bir zaman o kız onun yüreğini yakmış
Kız geldiğinde gözlerini yummuş kızı duymamış
İşte o günden sonra ağaç duygularını bedeninden atmış
Yine o güzel günlerden biriymiş kız her zamanki gibi gelmiş
Ama bu gün o olağan günlerden değilmiş
Ne olduysa kız ağacın yeşil tarafından uçurum tarafına geçivermiş
Kızın ayağı uçuruma kaymış tam yuvarlanmaya başlamış
Anında ağaca sarılmış ağacın dallarını yakalamış
Sımsıkı tutmuş bırakmamış, kızın ağırlığı ağacı yerinden sarsmış
Ağaç bir kıza bakmış birde uçuruma
Sonrada kızın gözlerine bakmış kız ona gene bakmamış
Kız sadece tutunacak dal aramış
Ağaç, bırak beni aşağıda daha sağlam dallar var onları yakalarsın demiş
Kız ağacı dinlememiş, inadından vazgeçmemiş
Hem ağacı bırakmamış, hem de ağaca bakmamış
Toprak ağaçla kızı fazla çekmemiş
Yeter artık sizinle uğraşamam demiş
Onları uçuruma bırakıvermiş
Kız hem kendine, hem ağaca yazık etmiş, inadına kurban gitmiş
Giderken ağacıda yerinden yurdundan etmiş