Felsefik Hikayeler Ve Deyişler

Gül Yaprağı

Uzakdoğu’da bir budist tapınağı, bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu Burada geçerli olan incelik, anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti

Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi Yabancı, kapıda öylece durdu ve bekledi Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, o yüzden kapıda herhangi bir tokmak veya çan, zil yoktu Bir süre sonra kapı açıldı İçerideki budist rahip, kapıda duran yabancıya baktı Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı

Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu Budist bir süre kayboldu Sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve bu kabı yabancıya uzattı Bu, yeni bir arayıcıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti

Yabancı, tapınağın bahçesine döndü Aldığı bir gül yaprağını kabin içindeki suyun üstüne bıraktı Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı içerideki budist rahip saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardı

ewet sizce zaman ayıramadıgımız yada sadece zaman diil herhangi bir biçimde hayatımızda
yer edinebilecek ama bizim izin wermediğimiz neler wardışarıda çok fazla gül oldugunu unutmamak lazım dimi?