Anladım!

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım


Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değilBildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım
Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış, Aşk peşinden neden
yalınayak koştuğunu anladım

Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden, Neden hiç
ağlamadığını anladım
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkaya çevirdiğinde anladım



Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği
acıtabilirmiş, Çok acıttığında anladım
Fakat,hakedermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terkettiğinde anladım


Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet, Yüreğini elime
koyduğunda anladım
Sana ihtiyacım var, gel ! diyebilmekmiş güçlü olmak, Sana git
dediğimde anladım
Biri sana git dediğinde, kalmak istiyorum diyebilmekmiş
sevmek, Git dediklerinde gittiğimde anladım



Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım
Özür dilemek değil, affet beni diye haykırmak istemekmiş pişman
olmak, Gerçekten pişman olduğumda anladım


Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş, Sevgi dolu yüreklerin
gururu olmazmış, Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım
Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni afetmeni ölürcesine istediğimde anladım



Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş