|
Prof. Dr. Sinsi
|
Amiral Richard Byrd'nin Güncesinden Agartha
Zamanı Geldiğinde
Üstad, delici bakışlarıyla sanki düşüncelerimi okuyor ve bir zaman sonra cevap veriyor; "Irkınız, şu anda dönüşü olmayan noktaya ulaştı Aranızda, ellerindeki gücü bırakmaktansa dünyayı yok etmeyi göze alacak olanlar var" Başımı sallıyorum ve devam ediyor; "1945´de ve sonrasında ırkınızla ilişki kurmaya çalıştık; ama düşmanca davranıldı Flugelrad´larımıza ateş açılıp düşürüldüler Savaş uçaklarınız, kötü amaçlarla, düşmanca davranarak bizimkileri kovaladılar Şimdi sana şunu söylüyorum oğlum; dünyanızda çok büyük bir kötülük fırtınası oluşmakta Kara bir öfke ve şiddet, yıllardır hiç eksilmeden, artarak birikiyor Silahlanmanızın bir anlamı yok; biliminizde güvenli bir yer yok Kültürünüzde açan her çiçek, öfke ve hiddetle ezilip, yok ediliyor Tüm insanlar, canlılar, derin bir kaosun içine düştüler Yaşadığınız son savaş, daha sonra ırkınızın başına geleceklerin sadece bir başlangıcı Biz, burada her geçen saat, durumu daha açık görüyoruz Söylediklerimde bir yanlış var mı?" "Hayır, bu eskiden de oldu Karanlık çağlar geldi; ama beşyüz yıl önce sona erdi" diyorum Üstad, devam ediyor: "Evet, oğlum Karanlık çağlar, asıl şimdi ırkınızın üzerine geliyor Karanlık dünyayı bir örtü gibi örtecek; ama inanıyorum ki, ırkınızdan bazıları yaşamayı başaracaklar Ama buna daha zaman var Fazlası söylenmemeli Çok uzaklarda ırkınızın yıkıntıları arasından yeni bir dünya doğacak Kayıp, efsanevi hazineleri arayacaklar ve oğlum bizim korumamızda güvenlikte olacaklar Zamanı geldiğinde biz, ırkınıza ve kültürünüze yardım edeceğiz Belki savaşın ve çekişmelerin boş yere olduğunu birgün öğreneceksiniz Ancak bundan sonra ırkınız, tekrar kültürü ve bilimi elde edebilecekŞimdi oğlum, bu mesajla beraber yüzeye dönebilirsin"
Ve Dönüş
Bu sözlerle beraberliğimiz sona ermiş gözüküyor Bir an için duruyorum Bu, bir rüya olmalı; ama ben, bu gerçeği biliyordum İki güzel hostesimin gelip, "Bu yoldan amiral" demeleriyle kendime geldim Çıkmadan evvel, bir kez daha dönüp Üstad´a bakıyorum O mitolojik yüzde, yumuşacık gülümseme var: "Elveda oğlum" diyor ve ince uzun elini kaldırarak bir barış hareketi yapıyor Hızla geri dönüyor ve yukarı çıkıyoruz Hosteslerimin birisi bana dönüyor ve, "Acele etmeliyiz amiral Üstad, sizi geciktirmememizi istedi Mutlaka geri dönmeli ve mesajı vermelisiniz" Birşey demiyorum Olan herşey, inancın ötesinde İlk geldiğimiz yere dönüyoruz Telsizcim, orada Çok gergin ve yüzünde endişeli bir ifade var Onu, "Herşey yolunda Howie" diyerek sakinleştiriyorum Yine uçan platformla uçağımızın yanına götürülüyoruz Motorlar çalışmıyor Hemen biniyoruz Kapı kapandıktan sonra görünmeyen güç, uçağı kaldırıp bir anda 8000 metreye çıkarıyor Onların araçlarından iki tanesi, belli bir uzaklıktan bizi izliyor Çok hızlı gidiyoruz; ama hız göstergesini okuyamıyorum İleriye doğru gidiyoruz Telsiz, çalışıyor ve bir ses; "Şimdi sizi terk ediyoruz amiral Kontrollar serbest Auf wiedersehen!!!!" diyor Almanca bir veda Howie ve ben, flugelrad´ların soluk mavi gökte kaybolmalarını izliyoruz Uçağım birden sarsılıyor ve aşağıya doğru dalışa geçiyor Toparlanıyor ve kontrolu alıyoruz Şimdi uçuş normal Kimse konuşmuyor İkimiz de kendi düşüncelerimizle başbaşayız
Güncenin Devamı
Saat 22:00: Yine sonsuz buz ve kar çölündeyiz Üsse uzaklığımız, yaklaşık 27 dakika Haberleşiyoruz Cevap geliyor Bütün koşullar, normal Üstekiler, bizden haber aldıkları için çok mutlular
Saat 22:00: Üsse yumuşak bir iniş yapıyoruz Bir görevi bitirdim; ama çok daha büyük bir görev, şimdi beni bekliyor (kaydın sonu)
11 Mart 1947´de, Pentagon´da bir toplantıda hazır bulundum Olanları anlattım, keşfimi açıkladım ve üstad´ın mesajını aktardım Herşey, gereğince kaydedildi Başkan´a bilgi aktarıldı; ama geciktirildiğimi veya alıkonduğumu hissediyorum Yüksek güvenlik örgütü ve bir tıb ekibi ile uzun görüşmeler yaptırdılar Bir kasıt algılıyorum Büyük bir sıkıntı içindeyim ABD ulusal güvenlik koşulları gereğince, sıkı kontrol altındayım Ve sonunda emri aldım; bildiğim her konuda, kesin olarak sessiz kalmam isteniyor Bunu insanlık adına yapacakmışım İnanılmaz; ama ben, bir askerim ve emirlere uymaktan başka yapacak birşeyim yok
30 Aralık 1956: Son Sözler
1947´den bu yana yıllar geçti Günlüğümü tamamlamam gerekiyor Kapatırken, kendimden eminim Bu sırrı, yıllar boyunca inançla sakladım Bu, benim tüm moral değerlerime ve haklarıma karşıydı Şimdi sonsuz gecenin geldiğini hissediyorum ve bu sır, benimle beraber ölmemeli Ama gerçek, eninde sonunda galip gelecek İnsanlığın tek umudu, bu Gerçeği görüyorum ve rûhum bir an önce serbest kalmak için çırpınıyor Askerî canavarlığın kalbi olan endüstri için görevimi yaptım Şimdi, uzun gece başlıyor; ama bu, bir son olmayacak Uzun Artrik gecesinde olduğu gibi, gerçeğin parlak güneş ışığı yine gelecek ve karanlıklardan ışık doğacak Çünkü ben, kutbun ötesinde varolan ülkede, en büyük bilinmeyeni gördüm
Kaynaklar bunlar;
Amiral Richard E Byrd
ABD Deniz Kuvvetleri, 24 Aralık 1956
History of the Byrd Polar Research Center
The Papers of Admiral Richard E Byrd
Admiral Richard E Byrd: The Hero
Richard E Byrd 1888-1957
Alone - Richard Evelyn Byrd
Admiral Richard E Byrd and the Holow Earth Theory
Secret Diary of Admiral Byrd?
Rear Admiral Richard E Byrd And the Quest for the Inner Passage Part I
The Missing Secret Diary of Admiral Byrd: Fact or Fiction?
|