Emrah Serbes - Erken Kaybedenler

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-19-2012

Erken Kaybedenler
Emrah Serbes
İletişim Yayınları
Haziran 2009, 143 Sayfa

AnKara polisiyeleriyle tanıdığımız Emrah Serbes, bu defa direksiyonu kırıyor ve edebiyatımızda pek de işlenmemiş bir başka meseleye el atıyor

Erkek çocukların enerjik, hüzünlü, alengirli dünyasına giriyoruz

Baba çalışıyor, anne ev hanımı, muhafazakârlığın kalesi

İşçiler, yoksullar, teyzeler, abiler

Kolay ağlayan sert adamlar

Taşra seyrekliği, mahallenin kalabalığı

Kıskanç, gururlu, saf ergenler

Emrah Serbes, çabuk öfkelenen, kolay vazgeçen, baştan çıkmış erkek çocukları konuşturuyor

Kederli, insana dokunan komik hikâyeler bunlar

“Dizinin dizime değişi, Handan’ın annesi için bir kelebeğin kanat çırpışıysa benim için kasırgaydı

Kaç sene geçti, hâlâ unutmam, günde en az beş sefer aklıma gelir

Biliyorum bu durumun, kökeni memeden kesildiğim güne kadar uzanan psikolojik nedenleri vardır

Ama bir kadını unutulmaz yapan şey, bir vakitler ona duyulan arzunun şiddetiyle doğru orantılı değil midir? O arzunun kıyısında, gerçekleşme olasılığının tam yanı başında, sanki arada başka hiçbir engel yokmuş gibi rahat davranabilmekle, kendini o tatlı yanılsamaya kaptırabilmekle doğru orantılı değil midir? Bu olgunun da mı sorumlusu benim mutsuz geçen çocukluğum? Cevap? Yok! Kalırsın öyle

”

08-19-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Emrah Serbes - Erken Kaybedenler Erken Kaybedenler Emrah Serbes İletişim Yayınları Haziran 2009, 143 Sayfa AnKara polisiyeleriyle tanıdığımız Emrah Serbes, bu defa direksiyonu kırıyor ve edebiyatımızda pek de işlenmemiş bir başka meseleye el atıyor Erkek çocukların enerjik, hüzünlü, alengirli dünyasına giriyoruz Baba çalışıyor, anne ev hanımı, muhafazakârlığın kalesiİşçiler, yoksullar, teyzeler, abiler Kolay ağlayan sert adamlar Taşra seyrekliği, mahallenin kalabalığı Kıskanç, gururlu, saf ergenler Emrah Serbes, çabuk öfkelenen, kolay vazgeçen, baştan çıkmış erkek çocukları konuşturuyor Kederli, insana dokunan komik hikâyeler bunlar “Dizinin dizime değişi, Handan’ın annesi için bir kelebeğin kanat çırpışıysa benim için kasırgaydı Kaç sene geçti, hâlâ unutmam, günde en az beş sefer aklıma gelir Biliyorum bu durumun, kökeni memeden kesildiğim güne kadar uzanan psikolojik nedenleri vardır Ama bir kadını unutulmaz yapan şey, bir vakitler ona duyulan arzunun şiddetiyle doğru orantılı değil midir? O arzunun kıyısında, gerçekleşme olasılığının tam yanı başında, sanki arada başka hiçbir engel yokmuş gibi rahat davranabilmekle, kendini o tatlı yanılsamaya kaptırabilmekle doğru orantılı değil midir? Bu olgunun da mı sorumlusu benim mutsuz geçen çocukluğum? Cevap? Yok! Kalırsın öyle”