Çanakkale- Her Şey Yanıp Gül Oldu
Her şey Yanıp Gül Oldu!
Kalbimizden aleme bakan göz kör olunca
Kalmadı bizden başka düşman dünyada bize
Malazgirtte açan gül Balkanlarda solunca
Yedi başlı ejderha yürüdü bahçemize
Denizde cehennemin dişleri parlıyordu
Cennet gülümsüyordu sevda tepelerinde
Bombaya karşı dua, ufuklar ağlıyordu
Yanardağlar öfkeyle kaynıyordu derinde
Gelibolu siyah bir pelerin giydi yine
Seddülbahir yanarken sahiller çalkalandı
Sanki bütün melekler katılmıştı ayine
Namazgah tabyasında tekbirler dalgalandı
Gemiler ecel kusan birer ejderdi suda
Karabasan mermiler eritti dağı, taşı
Ne hülyalara daldı, ne bekledi pusuda
Deniz canavarını vurdu Seyit Onbaşı
Karanlık taşıyordu gemiler; hayal sarı
Hürriyet paramparça Ege'den Marmara'ya
Gökyüzünü terk etti denizin son kuşları
Haçlılar gün doğmadan ayak bastı karaya
Kırmızı bir kaktüstü Arıburnu'nda hüzün
Güvercinler binlerce akbabayla savaştı
Kanlısırt kefeniydi Anzak'ın İngiliz'in
Yakarış çağlayanı yüce dağları aştı
Avcılar koşuyordu cepheye genç kızlardan
Yeryüzü yanıyordu ufuklar kan kırmızı
Her gece bin bir çiçek kokusu yıldızlardan
Sabır taşı üstünde her gün civandı sızı
Top sesleri, karanlık, uğultu ve ıstırap
Her mermi binlerce ok, her çelik binlerce yay
Yalnız umut dipdiri; ten viran; mevzi harap
Toprağa gömülüyor Elli Yedinci Alay
Anafartalar'da ruh maveraya müptela
Ten acının en ağır yükünü çeken hamal
Akın akın cepheyi titretiyordu bela
Kaşlarını çatmıştı Yarbay Mustafa Kemal
Mehmetçikte efkarlı bir laleydi umutlar
Sırtında yaralanmış bir Anzak'ı taşıyor
Alnından vuruluncaağlıyordu bulutlar
Bir düşman, bir şehidin kollarında yaşıyor
Conk Bayırı kan gölü; kıpkırmızı Kumkale
Diren be Yahya Çavuş, tarih olsun izlerin
Güneşi görmeyenler şaşırıyor bu hale
Aytepe'de düşman kahrediyor gözlerin
Toprağın altı ölüm, toprağın üstü volkan
Hayat can çekişiyor yüzeyde ve derinde
Böylesine bir sele dönmedi dünyada kan
Cesetler çarpışıyor Kirte mevzilerinde
Günler bitkindi, aylar yüzyıl oldu peşpeşe
Çaresiz kaldı sevda hattına takılanlar
Gönüller ocak oldu bu devasa ateşe
Yılmadı çiğnenenler vurulup yakılanlar
Zafer hala parlayan yıldızların elinde
İstihzayla gelenler boynu bükük döndüler
Yalnız yenilgi kaldı devlerin hayalinde
Eriyen mumlar gibi birer birer söndüler
Bir damla gözyaşında taşlar bile boğuldu
Hala soruyor akıl: Bunun esrarı nedir
Su ve Kan mahşerinde herşey yanıp gül oldu
Çanakkale şimdi bir sevdalı Türkiye'dir
|