18 Mart Çanakkale Zaferi

Birinci Dünya Savaşı'nda kazandığımız en büyük muharebedir Savaşın gidişini değiştiren bu büyük zafer, İngilizler'e 205000 , Fransızlar'a 47000 kişiye malolmuştur Düşmanın Çanakkale önlerine yığdığı deniz kuvvetleri 18 zırhlı, 12 Kruvazör, 17 muhrip, 12 denizaltı, 1 uçak gemisi 36 mayın gemisinden meydana geliyordu Ayrıca 86 nakliye 222 de çıkarma gemisi vardı



İngiliz Fransız filosunun 6 zırhlısı Türk topçularının isabetli atışları sonunda batırıldı 8 saat 45 dakika süren bombardıman esnasında düşman 506 top kullandı Savaşta Çanakkale sırtlarından vaktiyle 2Abdülhamit Han'ın yaptırdığı Aziziye tabyalarının büyük rolü oldu



Nihayet Boğazdan geçemeyeceklerini anlayan İngiliz ve Fransızlar Gelibolu'ya asker çıkararak İstanbul'a karadan yürümeye karar verdiler Burada Vatan için can veren 250000 Mehmet'cikten Ezine'li Yahya Çavuş ve arkadaşlarının abidesi için eski Çanakkale Valilerinden Nail Memik Bey'in yazdığı dörtlük :



Bir Kahraman tabur ve Yahya Çavuş'tular;

Tam üç alayla, burda, gönülden vuruştular

Düşman, tümen sanırdı bu şahlanmış erleri,

Allah'ı arzu ettiler; Akşam kavuştular



General Hamilton anlatıyor: 3 Eylül 1915 gecesi korkunç bir rüya gördüm, İmroz'da çadırımın içinde küçük bir portatif karyolada yatmaktaydım Birden bire kendimi buz gibi bir suda gömülmüş buldum Birisi beni denizin dibine doğru çekiyordu Boğuluyordum İkil kuvvetli elin boğazımı sıktığını hissediyordum Bu ikisi, beni hem boğuyor, hemde denizin derinliklerine sürüklüyordu! Nefesim kesiliyordu!



Dehşetli bir mücadele ile kendimi bu iki elden kurtarmaya çalıştım Bu o kadar sıkıntılı bir boğuşmaydıki yatağımda güçlükle gözlerimi açtığım zaman bütün vücudum zangır zangır titremekte idi ve kan ter içinde kalmıştım Boğazımı sıkan iki kuvvetli pençeyi görür gibi oldum Çadırımın içinde sankı bir hayalet vardı Fakat yüzü, karanlıkta seçilmiyordu Bu hayal yavaş yavaş gözden silinip kayboldu Boğazım ferahladı Rahat nefes almaya başladım Çadıra bir düşman mı girmişti Ömrümce bu kadar korkunç bir rüya görmemiştim Uyandıktan sonra saatlerce bu rüyanın tesiriyle kıvranıp durdum Kafamın içinde acaip düşünceler canlanmaya başladı Çanakkale tekin değildir! Üzerimize kaçınılmaz bir tehlike çökmüştür Hepimizi meş'um bir akıbet beklemektedir! (18 Mart 1992 tarihli fazilet takvimi)



Çanakkale savaşında Kahramanca savaşan Türk askeri,düşmanlarını bile kendine hayran bırakmıştır Bu savaşta bir kolu ile bir ayağına kaybeden bir Fransız Generalinin ülkesine döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırası şöyledir:



"Fransızlar Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirler Hiç unutmam Savaş sahasında dövüş bitmiş yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk Az evvel Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zayiat vermişlerdi Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamıyacağım Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk asker kendi gömleğini yırtmış, onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:



-Niçin öldürmek istediğin düşmana yardım yapıyorsun ? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:



-Bu Fransız asker yaralanınca cebinden yaşlı bir kadının resmini çıkardı, birşeyler söyledi Anlamadım ama herhalde annesi olacaktı Benim ise kimsem yok İstedimki, o kurtulup anasının yanına dönsün! Bu asil duygu karşısında hüngür hüngür ağlamaya başladım Bu sırada emir subayım Türk askerinin yakasını açtı O anda gördüğüm manzaranın yanaklarımdan süzülen yaşları dondurduğunu hissettim, çünkü Türk askerini göğsünde, bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutam ot tıkamıştı Az sonra ikiside öldüler



(2 eylül 1991 Türkiye Gazetesi Takvimi)