Şu Çarıklılarla Oynamaya Doymadın Mı

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-13-2012

“Şu çarıklılarla oynamaya doymadın mı?”

Dedemler çok varlıklı ailedir

Ayrıca köyün ağası olmak sorumluluk da getirmektedir

Bu yüzden çok hareketli yaşantıları vardır

Sabah namazına kalkan ev halkı tekrar yatamaz

Yanlarında onca çalışanları vardır

Onca bakılacak hayvanları vardır

Tarlalar ekilip biçilecektir

Dedem genç yaşta babasını kaybedince evin en büyük oğlu olarak bütün bu işleri devralmıştır

Zaten iki kız

iki oğlan kardeştirler

Kız kardeşleri evlenmiştir

Erkek kardeşi de okumaktadır

Dolayısıyla köydeki bütün yük dedemin omuzlarındadır

O gün ninem

köyde oyun oynamakta olan oğluna seslenir

Babası eve gelmiştir

Oyunu bırakıp gelmesini ister

Ama çocuk bu

Ha deyince oyundan kopup gelebilir mi?
Biraz sonra dedem nineme biraz da sertçe seslenir:
-Şöyle şu çocuğa hemen gelsin!
Ata erkil aileleriz tabii ki

Kadıncağız kocasının hışmına uğramamak için alelacele dışarı çıkar

Hâlâ oyunda olan oğluna biraz daha öfkeli çıkışır:
-Oğlum beni bağırtma

baban acele seni çağırıyor

-Tamam ana ya

geliyorum

Ne oldu ki?
Zıkkımın kökü oldu! Gel işte! Şu çarıklı çocuklarla oynamaya doymadın mı?
İşte burada kantarın topuzunu kaçırmıştır ninem

Diğer çocukların bu sözden kalbinin kırılacağını hesap etmemiştir

Babam der ki:
-Eyvah ne yaptın babaanne o çocukların kalbini kırdın

Onları küçümsedin

Bu sana yakışır mıydı?
Ninem de o anki sinirle ve telaşla söylediği bu sözlere çok pişman olacaktır ama ok yaydan çıkmıştır bir kere

Halbuki dedem ve ninem köyün en sevilen insanlarıdır

Fakirleri gözeten

yanında çalıştırdıklarına hane halkı gibi davranan kimselerdir

Öyle ama oyundaki diğer çocuklar kendilerine “çarıklılar” denilmesine çok üzülmüşlerdir

Kalpleri kırılmıştır

Ne var ki söyleyen ağanın hanımı

Ne söylenebilir ki

Aradan bir iki yıl geçmiştir

Babam on dört yaşına geldiğinde dedem onu evlendirmeye karar verir

O yörenin soylu ve güzelliği dillere destan kızına söz kesilir

Derken kısa bir süre sonra düğün hazırlıkları başlar

Dedem dillere destan düğün hazırlığı içerisinde koştururken o hengamede pejmürde kıyafetli yaşlı bir zat çıkagelir

Doğruca ninemin yanına varır

Yaşlı ve nur yüzlü ihtiyar

yorgun ve aç olduğunu söyler

Ninemden yiyecek ister

Düğün telaşındaki ninem adamcağızı

evlerinin hemen bitişiğindeki

dört tarafı yüksek duvarla çevrili

üstü açık

içeride masa ve sandalyeye bulunan “kahve” olarak adlandırılan yere götürüp sandalyeye oturtur:
-Babacım sen burada iki dakika otur

Ben sana bir şeyler getiririm yersin

der

Çıkarken el alışkanlığından olacak kapının üzerindeki büyük asma kilidi de dışarıdan kilitleyivermiştir

İşte o sırada düğün için eve hatırı sayılır bir kalabalık grup çıkagelmiştir

Ninem yeni bir telaşla onları karşılayacağım ve ağırlayacağım derken ihtiyarı orada unutmuş gitmiştir

Aradan hayli zaman geçer

Dedem gittiği yerden dönmüş

düğün telaşı yavaş yavaş sakinleşmeye başlamıştır

Dedemin hatırına gelir:
-Hatun

biz yola çıkarken yaşlı bir adamcağız gelmişti

Kimdi o ihtiyar

Tanıdık değildi

Aç ve yorgun gibiydi

Adamcağızı yedirip içirdin mi?
Ninem “eyvaah!” demiş

Oraya düşeyazmış

Neredeyse dili tutulmuş:
-Anacım

adamcağızı içeride unuttuk

Aç susuz öldü mü kaldı mı?
Başlamış ağlamaya

Merhamet timsali dedem durumu anlayınca çılgına dönmüş

08-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Şu Çarıklılarla Oynamaya Doymadın Mı “Şu çarıklılarla oynamaya doymadın mı?” Dedemler çok varlıklı ailedir Ayrıca köyün ağası olmak sorumluluk da getirmektedir Bu yüzden çok hareketli yaşantıları vardır Sabah namazına kalkan ev halkı tekrar yatamaz Yanlarında onca çalışanları vardır Onca bakılacak hayvanları vardır Tarlalar ekilip biçilecektir Dedem genç yaşta babasını kaybedince evin en büyük oğlu olarak bütün bu işleri devralmıştır Zaten iki kız iki oğlan kardeştirler Kız kardeşleri evlenmiştir Erkek kardeşi de okumaktadır Dolayısıyla köydeki bütün yük dedemin omuzlarındadır O gün ninem köyde oyun oynamakta olan oğluna seslenir Babası eve gelmiştir Oyunu bırakıp gelmesini ister Ama çocuk bu Ha deyince oyundan kopup gelebilir mi? Biraz sonra dedem nineme biraz da sertçe seslenir: -Şöyle şu çocuğa hemen gelsin! Ata erkil aileleriz tabii ki Kadıncağız kocasının hışmına uğramamak için alelacele dışarı çıkar Hâlâ oyunda olan oğluna biraz daha öfkeli çıkışır: -Oğlum beni bağırtma baban acele seni çağırıyor -Tamam ana ya geliyorum Ne oldu ki? Zıkkımın kökü oldu! Gel işte! Şu çarıklı çocuklarla oynamaya doymadın mı? İşte burada kantarın topuzunu kaçırmıştır ninem Diğer çocukların bu sözden kalbinin kırılacağını hesap etmemiştir Babam der ki: -Eyvah ne yaptın babaanne o çocukların kalbini kırdın Onları küçümsedin Bu sana yakışır mıydı? Ninem de o anki sinirle ve telaşla söylediği bu sözlere çok pişman olacaktır ama ok yaydan çıkmıştır bir kere Halbuki dedem ve ninem köyün en sevilen insanlarıdır Fakirleri gözeten yanında çalıştırdıklarına hane halkı gibi davranan kimselerdir Öyle ama oyundaki diğer çocuklar kendilerine “çarıklılar” denilmesine çok üzülmüşlerdir Kalpleri kırılmıştır Ne var ki söyleyen ağanın hanımı Ne söylenebilir ki Aradan bir iki yıl geçmiştir Babam on dört yaşına geldiğinde dedem onu evlendirmeye karar verir O yörenin soylu ve güzelliği dillere destan kızına söz kesilir Derken kısa bir süre sonra düğün hazırlıkları başlar Dedem dillere destan düğün hazırlığı içerisinde koştururken o hengamede pejmürde kıyafetli yaşlı bir zat çıkagelir Doğruca ninemin yanına varır Yaşlı ve nur yüzlü ihtiyar yorgun ve aç olduğunu söyler Ninemden yiyecek ister Düğün telaşındaki ninem adamcağızı evlerinin hemen bitişiğindeki dört tarafı yüksek duvarla çevrili üstü açık içeride masa ve sandalyeye bulunan “kahve” olarak adlandırılan yere götürüp sandalyeye oturtur: -Babacım sen burada iki dakika otur Ben sana bir şeyler getiririm yersin der Çıkarken el alışkanlığından olacak kapının üzerindeki büyük asma kilidi de dışarıdan kilitleyivermiştir İşte o sırada düğün için eve hatırı sayılır bir kalabalık grup çıkagelmiştir Ninem yeni bir telaşla onları karşılayacağım ve ağırlayacağım derken ihtiyarı orada unutmuş gitmiştir Aradan hayli zaman geçer Dedem gittiği yerden dönmüş düğün telaşı yavaş yavaş sakinleşmeye başlamıştır Dedemin hatırına gelir: -Hatun biz yola çıkarken yaşlı bir adamcağız gelmişti Kimdi o ihtiyar Tanıdık değildi Aç ve yorgun gibiydi Adamcağızı yedirip içirdin mi? Ninem “eyvaah!” demiş Oraya düşeyazmış Neredeyse dili tutulmuş: -Anacım adamcağızı içeride unuttuk Aç susuz öldü mü kaldı mı? Başlamış ağlamaya Merhamet timsali dedem durumu anlayınca çılgına dönmüş