Çetin Oraner Şarkı Sözleri

Hewsel bahçelerindeyim
Etrafım sarılmış
Yarama toprak karışmış
Bir yanımda surlar bir yanımdan Dicle akar akar
Uykusuzum susadım
Kaç gündür yerdeyim
Kuşatmanın sebebiyim
Uzakdan, bir çocuk ağlar ağlar

Ateşler içindeyim, dalıp dalıp giderim
Çocukluğumda bir yerlerdeyim
Patlak bir futbol topunun peşindeyim
Peşimde koşuyorlar beni kovalıyorlar
Yakalasalar parçalıyacaklar
Sokaklardan koşuyorum, koşuyorum
Durmadan koşuyorum
Kan ter içinde nefes nefeseyim
Dizlerim, dirseğim, gömleğim paramparça
Sonra Bir çeşmeden kana kana içiyorum
Akşam oluyor, hava kararıyor
Uzakdan annemin telaşlı sesini duyuyorum
Babamı, duvardaki solmuş resminden tanıyorum
Acıktım annem Annem beni çağırıyor
Hava karardı artık gitmeliyim Eve dönmeliyim
Annem, annem beni çağırıyor

Hewsel bahçesi solmasın
Dicle kurumasın aksın
Annem bana ağlamasın
Bir gün döneceğim

Hewsel bahçelerindeyim
Projektörler geceyi tarıyor
Kıl payı yanımdan geçiyor
Etrafım daraldıkça daralıyor
Ateşler içindeyim
Yaram kanıyor, gözlerim yanıyor

Birden seni ilk gördüğüm yerde
Kahverengi gözlerindeyim
Azmı koştum peşinden,
Hemde sana belli etmeden,
Ilk heyecanım, ilk dokunuşum
İlk gözaltım

Yıllar böyle geldi geçti
Peşimdeydiler, şehir daralıyordu
Dağlar beni çağırıyordu
Ve ayrıldığımız gece
Aynı köşe başında, aynı apartman girişindeyim
Ne anlatabildim, ne sarılabildim
Nede öpebildim
Sımsıkı tuttuğum elinin sızlayışı var hala elimde

Hewsel bahçelerindeyim
Çemberi yarsam sendeyim
Karardıkça gözlerim sanki göğsünün
Sanki göğsünün içindeyim

Hewsel bahçesi solmasın
Dicle kurumasın aksın
Yar bana ağlamasın
Bir gün döneceğim

Hewsel bahçelerindeyim
Daraldıkça daralırım
Yaprağa bulaşmış kanım
Ne yana dönsem hedefteyim
Dilim damağım kurumuş, çatlamış dudaklarım
Dicle iki adım
Kalksam, kana kana içeceğim
Kalksam, Dicleyi geçeceğim
Kalksam, çocukluğuma döneceğim
Kalksam sana geleceğim
Kalksam, Öleceğim!

Kırklar dağı yanıyor
On gözlü köprü ağlıyor
Bahçelerimiz tarumar
Bu nasıl bir terkedilmişlik? Bu nasıl yanlızlık
Şehir kendi derdine düşmüş
Onun içinmi, onun içinmi surlar hala susuyor?

Demek, buraya kadarmış Artık gücüm kalmadı
Su yaz gecesinde Su yıldızların altında
Buram buram toprak kokusu geliyor soludukça
Acı duymuyorum artık
Surların öbür yanından kalbinin atışını duyuyorum sadece

Etrafım sarıldıkça sarılıyor
Zamanım daraldıkça daralıyor
Gözlerim karardıkça kararıyor
Birazdan üzerime atılacaklar
Birazdan beni parçalayacaklar
Birazdan bütün bunlar bitecek
Gece bastıkça basıyor
Artık gitmeliyim eve dönmeliyim
Ölüm Buz gibi enseme dayanıyor
Kollarını bana uzatmış annem
Annem beni çağırıyor

Hewsel bahçesi solmasın
Dicle kurumasın aksın
Annem bana ağlamasın
Bir gün döneceğim

Birgün döneceğim!
Birgün döneceğim!
Bir yaz gecesi, başını yasladığın pencere kenarından
Dalıp dalıp giden gözlerine dolarak döneceğim
Sevgililerin dokunuşunda,
Çocukların kaygısızca oyunlarında,
Korkunun ve açlığın yenildiği sokaklardan döneceğim
Annelerin dinen acısında
El ele tutuşan şarkıların cesurca
Çınladığı yemyeşil ovalardan döneceğim

Hewsel bahçelerinden Dicleye doğru
Bakan bir özgürlük anıtının önüne
Koyduğum çiçeklerle, çiçeklerle, çiçeklerle döneceğim

Hewsel bahçesi solmasın
Dicle kurumasın aksın
Yar bana ağlamasın
Bir gün döneceğim