İstanbul'un Manevi Sahibi Şerifi Ebu Eyyüb Halid Bin Zeyd El–Ensarî

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-11-2012

İstanbul'un manevi sahibi şerifi

EBU EYYÜB HALiD BiN ZEYD EL–ENSARÎ

Halkımız, onu kısaca Eyüb Sultan diye bilir ve anar

İstanbul’un en güzel ilçelerinden biri onun adını taşır

Özellikle de mübarek gün ve gecelerde türbesi ve camii müminlerle dolar taşar

Rahmetli Hacı Cemal Öğüt Hocaefendi, bir vaazında der ki:

"Tanıdığım bir Müslüman var

Eyyüb Sultan'a hiç sırtını dönmez

Uzak yakın ne tarafından geçse, mutlaka ona yüzünü döner, Fatihasını böyle okur; saygısını tam yapmaya çalışır

Siz de o zat gibi yapın

Bu büyük ve çok değerli sahabenin kıymetini bilin

"

Onu dinleyenlerden biri, bu fevkalâde saygılı kişiyi merak etmiş ve onun kim olduğunu sormuş

Hocaefendi ise, "Kim olduğu mühim değil

Siz yaptığını yapın, sahabeye gösterdiği saygıyı gösterin yeter" demiş ama, adamcağızın merakını giderememiş

"Hocam" demiş, "lütfen tanıtın bu nezaket ve vefa timsali adamı bize

"

Hocaefendi, ne dediyse durduramamış adamı

Sonunda; "Evlâdım, tanıyıp da ne yapacaksın ki?" diye sormuş

Adamcağız da, "Peygamberimizin Sahabesine bu hürmeti yapan adamın, tutup ellerinden öpeceğim" demiş

Bu cevap üzerine Cemal Öğüt Hoca,"Peki, öp öyleyse" diyerek uzatıvermiş elini

Bu hatırayı anlattığımda, toplantımızda bulunanlar, "Hocam, bir de sizden dinleyelim o büyük Sahabe yi" dediler

Ben de, o güzel gönüllü insanları kırmadım tabii ki

Onlara anlattığımı sizlerle de paylaşmak isterim:

SAHABENİN

BÜYÜKLERİNDENDİR

Yani Efendimizden ders alma şerefine ermiş bahtiyarlardandır

İslâm'a ilk giren Medinelilerdendir

Peygamberimiz daha Mekke'de iken, Medine'den gelerek O’na bağlılıklarını bildiren 70 kişiden biriydi

Güzeller Güzeli Medine'ye hicret edince, bütün Müslümanlar O'nu misafir etme şerefine ermek için yarıştı

Peygamberimiz hiç birini kırmamak için, devesini serbest bıraktı

Deve, kimin evinin önünde durursa, Efendimiz onun misafiri olacaktı

Herkes büyük bir heyecan içinde devenin peşine düştü

Nihayet, en çok sevinen Ebu Eyyüb oldu

Çünkü Efendimizin devesi onun evinin önüne çökmüştü

Peygamberimizin mescidi ve evi yapılıncaya kadar, altı ay Ebu Eyyüb'ün evinde misafir oldu

Misafirliği süresince, Efendimizi rahat ettirmek için büyük çaba sarfetti

Kendisi ve eşi, evin üst katında, Efendimiz ise alt kattaydı

Yukarıdan toz, ya da su dökülür korkusuyla endişe ediyorlar ve uyuyamıyorlardı

Nitekim bir gece, testileri kırıldı ve su döküldü

Aşağıya sızmasın diye suyun üzerine yorganlarını bastırdılar

* * *

Bir gece Ebu Eyyüb hazretlerinin uykusu kaçtı ve kendi kendine şöyle dedi:

"Biz Resulullah'ın üzerinde geziniyoruz ha!"

O gece üst katta uyuyamadılar

Sabahleyin durumu Efendimize anlattılar

Güzeller Güzeli, "Alt kat benim için daha uygun" buyurdu

Ebu Eyyüb ısrar etti ve dedi ki:

"Hayır! Sizin alt katta olduğunuz bir evde ben uyuyamam

"

Bunun üzerine Peygamberimiz üst kata taşınmaya razı oldu

* * *

Ebu Eyyüb radıyâllahû anh, Efendimizin döneminde Bedir dahil bütün savaşlara katıldı

Efendimizden sonra da,ömrü cihad meydanlarında geçen bir kahramandı

Ancak asıl kahramanlığı, Efendimize gösterdiği misafirperlikte ve cömertlikte idi

Bir gün, Hazreti Ebu Bekir, çok sıcak bir öğle vakti Efendimizin mescidine geldi

Hazreti Ömer de oradaydı

"Ey Ebu Bekir, niçin bu saatte buradasın?" diye sordu

"Açlıktan" dedi

"Artık dayanamayacağım kadar acıktım

"

Hazreti Ömer, "Yemin ederim ki, ben de aynı sebepten buradayım" dedi

Tam o sırada, bir de baktılar ki, Efendimiz sallâllahu aleyhi ve sellem de orada

O vakitte niçin dışarıda olduklarını sorunca da, günlerdir hiç bir şey yemediklerini söylediler

Güzeller Güzeli, kendisinin de aynı durumda olduğunu söyledi ve "Haydi kalkın, gidelim" buyurdu

Ebu Eyyüb'ün kapısına kadar yürüdüler

Orada evin hanımefendisi vardı

Misafirlerini görünce çok sevindi

Onları, "Allah’ın Peygamberi ve beraberindekiler hoş gelmiş" diyerek karşıladı

Efendimiz, o eve hep belli bir vakitte gelir ve Ebu Eyyüb'ün kendisi için hazırladığı yemeği yerdi

O gün Peygamberimiz aynı vakitte gelmeyince, Ebu Eyyüb hazırladığı yemeği çocuklarına yedirmiş ve çalışmak için evinin arkasındaki hurmalığına gitmişti

Güzeller Güzeli, "Ebu Eyyüb nerede?" diye sordu

Bu en güzel ses, sorulana kadar ulaştı

Ebu Eyyüb, koşarak geldi, misafirlerini selâmladı

Sonra da, "Ey Allah’ın Elçisi, her günkü vakitte gelmediniz?" dedi

"Evet, öyle oldu, doğrusun" buyurdu Efendimiz

Bu cevap üzerine, Ebu Eyyüb koşarak gitti ve hem kuru, hem yaş, hem de olgun hurmalar bulunan bir salkımı koparıp getirdi

Peygamberimiz bu salkımı fazla buldu ve "Ben bu kadarını istememiştim; bize biraz kuru hurma toplayıver, yeter" buyurdu

Ebu Eyyüb ise, "Ey Allahın Elçisi! Hurmanın bütün çeşitlerinden yemenizi istemiştim

Ayrıca sizin için bir de keçi keseceğim" dedi

Efendimiz onu uyardı ve "Sakın, süt veren hayvanını kesme" buyurdu

Ebu Eyyüb keçiyi keserken, hanımına da şöyle seslendi:

"Sen ekmek yapmakta ustasın

Bize biraz hamur yoğurup ekmek pişirir misin?"

Kendisi de, etin yarısını haşladı, yarısını da kızarttı

Yemek hazırlanıp misafirlerin önüne konulmuştu ki, Efendimiz, etten bir parça koparıp bir ekmeğin üzerine koydu ve şöyle buyurdu:

"Ey Ebu Eyyüb! Bunu kızım Fatıma’ya gönder

Zira böyle bir yemeği günlerdir yememiştir

"

Yemekten sonra, Güzeller Güzeli, "Ekmek, et, kuru hurma, olgunlaşmamış hurma, olgun hurma

" dedi ve ağlayarak şöyle devam etti:

"Canımı elinde tutan Allah’a andolsun ki, kıyamet günü bu nimetlerden hesaba çekileceksiniz

"

Bu sözünün oradakilere ağır geldiğini gören Efendimiz, şu açıklamasıyla onları rahatlattı:

"Böyle nimetlere ulaştığınızda BİSMİLLAH deyiniz

Doyduğunuzda ise, bize nimetlerini fazlasıyla veren Allah'a hamdolsun deyiniz

EL HAMDÜ LİLLAH

Böyle yapmanız bu nimetlerin karşılığıdır

"

İSTANBUL SURLARININ

ÖNÜNDE EYYÜB–EL ENSARİ

Ebu Eyyüb radıyallahu anh Emeviler zamanında, İstanbul'u fethe çıkan ordu içinde de yer almıştı

İstanbul o zaman, Kostantiniyye adıyla Bizans İmparatorluğu'nun başkenti idi

Yaşı sekseni çoktan geçmişti ama ruhu, fethi müjdeleyen hadis–i şerifle gepgençti

Şehrin kuşatılması sırasında bir Mücahid, büyük bir cesaretle Bizans askerlerinin içine kadar girmişti

Dönüp geldiğinde bazı arkadaşları, "Niçin canını tehlikeye attın? Dediler

Ebu Eyyüb onlara döndü ve dedi ki:

"Ey insanlar! Kendinizi tehlikeye atmayınız ayetini, böyle yanlış yorumluyorsunuz

Bu ayet, biz Ensar hakkında gelmişti

İslamiyet güçlenip yardımcıları çoğalınca, bizler Resulûllah’tan gizli olarak, aramızda şöyle konuştuk:

‘Epeydir mallarımıza bakamayıp ziyan ettik

Artık onların başında dursak da yeniden daha verimli hale getirsek

’

Bu konuşmamız üzerine, Yüce Allah Bakara Suresinin şu ayetini indirdi:

‘Allah yolunda mallarınızı harcayın, (cimrilik yaparak) kendinizi tehlikeye atmayın!’

08-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İstanbul'un Manevi Sahibi Şerifi Ebu Eyyüb Halid Bin Zeyd El–Ensarî İstanbul'un manevi sahibi şerifi EBU EYYÜB HALiD BiN ZEYD EL–ENSARÎ Halkımız, onu kısaca Eyüb Sultan diye bilir ve anar İstanbul’un en güzel ilçelerinden biri onun adını taşır Özellikle de mübarek gün ve gecelerde türbesi ve camii müminlerle dolar taşar Rahmetli Hacı Cemal Öğüt Hocaefendi, bir vaazında der ki: "Tanıdığım bir Müslüman var Eyyüb Sultan'a hiç sırtını dönmez Uzak yakın ne tarafından geçse, mutlaka ona yüzünü döner, Fatihasını böyle okur; saygısını tam yapmaya çalışır Siz de o zat gibi yapın Bu büyük ve çok değerli sahabenin kıymetini bilin" Onu dinleyenlerden biri, bu fevkalâde saygılı kişiyi merak etmiş ve onun kim olduğunu sormuş Hocaefendi ise, "Kim olduğu mühim değil Siz yaptığını yapın, sahabeye gösterdiği saygıyı gösterin yeter" demiş ama, adamcağızın merakını giderememiş "Hocam" demiş, "lütfen tanıtın bu nezaket ve vefa timsali adamı bize" Hocaefendi, ne dediyse durduramamış adamı Sonunda; "Evlâdım, tanıyıp da ne yapacaksın ki?" diye sormuş Adamcağız da, "Peygamberimizin Sahabesine bu hürmeti yapan adamın, tutup ellerinden öpeceğim" demiş Bu cevap üzerine Cemal Öğüt Hoca,"Peki, öp öyleyse" diyerek uzatıvermiş elini Bu hatırayı anlattığımda, toplantımızda bulunanlar, "Hocam, bir de sizden dinleyelim o büyük Sahabe yi" dediler Ben de, o güzel gönüllü insanları kırmadım tabii ki Onlara anlattığımı sizlerle de paylaşmak isterim: SAHABENİN BÜYÜKLERİNDENDİR Yani Efendimizden ders alma şerefine ermiş bahtiyarlardandır İslâm'a ilk giren Medinelilerdendir Peygamberimiz daha Mekke'de iken, Medine'den gelerek O’na bağlılıklarını bildiren 70 kişiden biriydi Güzeller Güzeli Medine'ye hicret edince, bütün Müslümanlar O'nu misafir etme şerefine ermek için yarıştı Peygamberimiz hiç birini kırmamak için, devesini serbest bıraktı Deve, kimin evinin önünde durursa, Efendimiz onun misafiri olacaktı Herkes büyük bir heyecan içinde devenin peşine düştü Nihayet, en çok sevinen Ebu Eyyüb oldu Çünkü Efendimizin devesi onun evinin önüne çökmüştü Peygamberimizin mescidi ve evi yapılıncaya kadar, altı ay Ebu Eyyüb'ün evinde misafir oldu Misafirliği süresince, Efendimizi rahat ettirmek için büyük çaba sarfetti Kendisi ve eşi, evin üst katında, Efendimiz ise alt kattaydı Yukarıdan toz, ya da su dökülür korkusuyla endişe ediyorlar ve uyuyamıyorlardı Nitekim bir gece, testileri kırıldı ve su döküldü Aşağıya sızmasın diye suyun üzerine yorganlarını bastırdılar * * * Bir gece Ebu Eyyüb hazretlerinin uykusu kaçtı ve kendi kendine şöyle dedi: "Biz Resulullah'ın üzerinde geziniyoruz ha!" O gece üst katta uyuyamadılar Sabahleyin durumu Efendimize anlattılar Güzeller Güzeli, "Alt kat benim için daha uygun" buyurdu Ebu Eyyüb ısrar etti ve dedi ki: "Hayır! Sizin alt katta olduğunuz bir evde ben uyuyamam" Bunun üzerine Peygamberimiz üst kata taşınmaya razı oldu * * * Ebu Eyyüb radıyâllahû anh, Efendimizin döneminde Bedir dahil bütün savaşlara katıldı Efendimizden sonra da,ömrü cihad meydanlarında geçen bir kahramandı Ancak asıl kahramanlığı, Efendimize gösterdiği misafirperlikte ve cömertlikte idi Bir gün, Hazreti Ebu Bekir, çok sıcak bir öğle vakti Efendimizin mescidine geldi Hazreti Ömer de oradaydı "Ey Ebu Bekir, niçin bu saatte buradasın?" diye sordu "Açlıktan" dedi "Artık dayanamayacağım kadar acıktım" Hazreti Ömer, "Yemin ederim ki, ben de aynı sebepten buradayım" dedi Tam o sırada, bir de baktılar ki, Efendimiz sallâllahu aleyhi ve sellem de orada O vakitte niçin dışarıda olduklarını sorunca da, günlerdir hiç bir şey yemediklerini söylediler Güzeller Güzeli, kendisinin de aynı durumda olduğunu söyledi ve "Haydi kalkın, gidelim" buyurdu Ebu Eyyüb'ün kapısına kadar yürüdüler Orada evin hanımefendisi vardı Misafirlerini görünce çok sevindi Onları, "Allah’ın Peygamberi ve beraberindekiler hoş gelmiş" diyerek karşıladı Efendimiz, o eve hep belli bir vakitte gelir ve Ebu Eyyüb'ün kendisi için hazırladığı yemeği yerdi O gün Peygamberimiz aynı vakitte gelmeyince, Ebu Eyyüb hazırladığı yemeği çocuklarına yedirmiş ve çalışmak için evinin arkasındaki hurmalığına gitmişti Güzeller Güzeli, "Ebu Eyyüb nerede?" diye sordu Bu en güzel ses, sorulana kadar ulaştı Ebu Eyyüb, koşarak geldi, misafirlerini selâmladı Sonra da, "Ey Allah’ın Elçisi, her günkü vakitte gelmediniz?" dedi "Evet, öyle oldu, doğrusun" buyurdu Efendimiz Bu cevap üzerine, Ebu Eyyüb koşarak gitti ve hem kuru, hem yaş, hem de olgun hurmalar bulunan bir salkımı koparıp getirdi Peygamberimiz bu salkımı fazla buldu ve "Ben bu kadarını istememiştim; bize biraz kuru hurma toplayıver, yeter" buyurdu Ebu Eyyüb ise, "Ey Allahın Elçisi! Hurmanın bütün çeşitlerinden yemenizi istemiştim Ayrıca sizin için bir de keçi keseceğim" dedi Efendimiz onu uyardı ve "Sakın, süt veren hayvanını kesme" buyurdu Ebu Eyyüb keçiyi keserken, hanımına da şöyle seslendi: "Sen ekmek yapmakta ustasın Bize biraz hamur yoğurup ekmek pişirir misin?" Kendisi de, etin yarısını haşladı, yarısını da kızarttı Yemek hazırlanıp misafirlerin önüne konulmuştu ki, Efendimiz, etten bir parça koparıp bir ekmeğin üzerine koydu ve şöyle buyurdu: "Ey Ebu Eyyüb! Bunu kızım Fatıma’ya gönder Zira böyle bir yemeği günlerdir yememiştir" Yemekten sonra, Güzeller Güzeli, "Ekmek, et, kuru hurma, olgunlaşmamış hurma, olgun hurma" dedi ve ağlayarak şöyle devam etti: "Canımı elinde tutan Allah’a andolsun ki, kıyamet günü bu nimetlerden hesaba çekileceksiniz" Bu sözünün oradakilere ağır geldiğini gören Efendimiz, şu açıklamasıyla onları rahatlattı: "Böyle nimetlere ulaştığınızda BİSMİLLAH deyiniz Doyduğunuzda ise, bize nimetlerini fazlasıyla veren Allah'a hamdolsun deyiniz EL HAMDÜ LİLLAH Böyle yapmanız bu nimetlerin karşılığıdır" İSTANBUL SURLARININ ÖNÜNDE EYYÜB–EL ENSARİ Ebu Eyyüb radıyallahu anh Emeviler zamanında, İstanbul'u fethe çıkan ordu içinde de yer almıştı İstanbul o zaman, Kostantiniyye adıyla Bizans İmparatorluğu'nun başkenti idi Yaşı sekseni çoktan geçmişti ama ruhu, fethi müjdeleyen hadis–i şerifle gepgençti Şehrin kuşatılması sırasında bir Mücahid, büyük bir cesaretle Bizans askerlerinin içine kadar girmişti Dönüp geldiğinde bazı arkadaşları, "Niçin canını tehlikeye attın? Dediler Ebu Eyyüb onlara döndü ve dedi ki: "Ey insanlar! Kendinizi tehlikeye atmayınız ayetini, böyle yanlış yorumluyorsunuz Bu ayet, biz Ensar hakkında gelmişti İslamiyet güçlenip yardımcıları çoğalınca, bizler Resulûllah’tan gizli olarak, aramızda şöyle konuştuk: ‘Epeydir mallarımıza bakamayıp ziyan ettik Artık onların başında dursak da yeniden daha verimli hale getirsek’ Bu konuşmamız üzerine, Yüce Allah Bakara Suresinin şu ayetini indirdi: ‘Allah yolunda mallarınızı harcayın, (cimrilik yaparak) kendinizi tehlikeye atmayın!’