Zonguldaklı Şair Ve Şiirler

Zonguldaklı Şair ve Şiirler

İşçi ve kömür kenti Zonguldak doğup gelişmesini maden kömürüne borçludur1946 yılında yayınlanan bir şiirinde Orhan Veli Kanık, Zonguldağı şöyle anlatır

Güneşli bir günde
Masmavi göreceğiz Karadeniz'i
Balkaya'dan Kapuz'a kadar,
Karış karış biliriz bu şehri;
EKİ'nin çiçekli bahçeleri,
Rıhtıma kömür taşıyan vagonlarıyla;
Paydos saatlerinde yollara dökülen,
Soluk benizli insanlarıyla


Siyah akar Zonguldağın deresi
Yüz karası değil, kömür karası
Böyle kazanılır ekmek parası


Orhan Veli Kanık


Bu şehrin genç yaşta kaybettiği iki arkadaş, kaderleri aynı olan iki şair (veremden ölmüşler) Rüştü Onur (1920 Devrek-1942 İstanbul), Muzaffer Tayyip Uslu (1922 İstanbul-1946 Zonguldak)Adları kentle bütünleşmişAynı dönemde Zonguldak/ta memurluk yapıp aynı dergilerde şiirleri yayımlanmış

Şiirler söylemek istiyorum size
En tatlı ümitler içinde
İstiyorum ki korkutmasın sizi mezarlık
O kadar can sıkıcı değildir
Benimle arkadaşlık
Ben
Rivayete göre
Allah'ın talihsiz kulu
Ben
Üsküdarlı Şükrüye Hanım'ın ortanca oğlu
Ve yirminci yüzyılın
Eli ayağı bağlı
Zavallı şairi
Şiirler söylemek istiyorum size
Siz sevgili insan kardeşlerime

Muzaffer Tayyip USLU



Sen aziz şehrim
Uykusuz yaşadığımı bilmelisin
Bütün işçilerin
Saçak altında uyuduğu bir saatte
Ben mızıka çalarak geçiyorum sokaktan

Sen aziz şehrim
Ellerim gözlerim kadar benimsin

Rüştü Onur




Ağıtlara Yakın Durur Zonguldak

Sabahın köründe açar
Kara ağızlarını ocaklar
Ekmeğimiz derinde
Burnumda canımın kokusu
Ciğerlerimde kömür tozu
Avuçlarım patlar akşamlara dek
Karanlığa kazma sallamaktan

Kendimden kopar biraz da
Madenden kopardığım her parça
Önümde bir çimdik ışık
Arkamda grizu, göçük
Islak tüyleri değer vücuduma
Ölümün ve yalnızlığın
Yüreğimin sesi dağları oyar

Paydosa doğru her fısıltıyla
Haber sorar geride kalanlardan
Gayrı hiç dışarıya çıkmayan arkadaşlar
Bastıkça basar omuzlarıma
Dünyanın ağırlığı
Ağıtlara yakın durur Zonguldak
Kanımı süzer uzak akşamlar

'Mehmet Başaran' (İstanbul 1982)



Zonguldak'la ilgili yazdığı 'Yanartaş' adlı romanının başına Mehmet Seyda şu dörtlüğü koymuş :

Açılmış yerin altına
Sayısız kara kanlı kapak
Bu kapaklar üstüne kurulmuş
ZONGULDAK


Önce bütün şairlere selam
Sonra şunu söylemek isterim
Ölüm hiç te güzel değil
Ne sabah var ne akşam

Sokakların ellerinden öperim
Bana yaşamasını öğretmişlerdi
Dost olsun, düşman olsun
İnsanlara iyi günler dilerim

Rüştü Onur