Kelebeğin Hihayesi

KeLebeğin Hihayesi




Bir gün, kirlarda gezintiye çikan bir adam, kenara oturdugu otlardan birinin dalinda , küçük bir kozanin varligini fark etti Koza ha açildi ha açilacak gibiydi
Adam , bunun bir kelebek kozasi oldugunu tahmin ediyordu Böyle bir firsat bir daha ele geçmez diye düsündü; ve bir kelebegin dünya yüzü gördügü ilk dakikalara sahit olmak istedi
Dakikalar dakikalari kovaladi , saatler geçmeye basladi , ama henüz kelebegin küçük bedeni o delikten çikmadi Sanki , kelebegin disari çikmak için çaba harcamaktan vazgeçmis olabilecegini düsündü
Sanki kelebek elinden gelen her seyi yapmis da , artik yapabilecegi bir sey kalmamis gibi geldi ona Bu yüzden , kelebege yardimci olmaya karar verdi: cebindeki küçük çakiyi çikarip kozadaki deligi bir cerrah titizligiyle büyütmeye basladi
Böylece , bir-iki dakika içinde kelebek kolayca disari çikiverdi Fakat bedeni kuru ve küçücük , kanatlari burus burustu Adam kelebegi izlemeye devam etti; çünkü kanatlarinin her an açilip genisleyecegini ve narin bedenini tasiyacak kadar güçlenecegini umuyordu
Ama bunlardan hiçbiri olmadi Kelebek , hayatinin geri kalanini , kurumus bir beden ve burusmus kanatlarla yerde sürünerek geçirdi Ne kadar denese de , asla uçamadi
Adamin bütün iyi niyetine ve yardimseverligine ragmen anlayamadigi sey , kozanin kisitlayiciliginin ve buna karsilik kelebegin daracik bir delikten disari çikmak için gereken çabanin , Allah'in kelebegin bedenindeki siviyi onun kanatlarina göndermek ve bu sayede kozanin kisitlayiciligindan kurtuldugu anda onun uçmasini saglamak için seçtigi bir yol olduguydu
Bu gerçegi ögrendiginde , hayat boyu unutamayacagi bir sey de ögrenmisti:
Bazen , hayatta tam olarak ihtiyaç duydugumuz sey , çabalardir
Eger Allah , hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi , o zaman , bir anlamda sakat kalirdik
Olabilecegimiz kadar güçlenemezdik o zaman
Ve asla uçamazdik