Aşk Ateştir...

Aşk Ateştir













“Aşk ateştir,


öğüt yeldir


Yel, ateşi alevlendirir”


Bir kaplanı ne kadar dövsen,

o nisbette hırçınlaşır,

öfkesi şiddetlenir

Ey nasihatçı!

Sen bana fenalık yapıyorsun

İstiyorsun ki,

yüzümü ateşli yerden ateşsiz,

soğuk yere çevireyim

Şimdi sıra benim

Ben sana nasihat vereyim de dinle

Daima kendinden iyisini ara

Kendin gibilerle vakit geçirmek,

vaktini zâyi etmektir

Kendi emsalinin peşinden ancak kendini beğenmişler gider


Tehlikeli yerlere ise ancak sarhoşlar gider

Nitekim ben aşka düştüğüm zaman

onun bütün belâlarını da düşündüm

Kelleyi koltuğa aldım da bu yola girdim
Sadık bir aşık isen elini canımdan çek

Canını vermeye kıymayanlar

kendini beğenen korkaklardır

ve

sevgiliye değil de kendi şahıslarına âşıktırlar

Bir gün gelecek,

nasıl olsa ecel pusu kuracak beni alıp götürecek


Onun için nazlı sevgilim beni öldürsün daha iyi

Onun uğrunda, onun elinde güle oynaya can veririm


Madem ki, ölüm haktır ve alına yazılmıştır,

cânan uğrunda,

onun elinde ve yanında ölmek daha iyi değil mi?

Bir gün ister istemez öleceksin

Yârin ayağı dibinde can vermek daha iyi değil mi?

Pervâne sâdık bir âşıktır

Tek bir ışık etrafında döner durur ve kendini yok eder

Onun yok oluşu,

“Vahdet”

yolundaki dervişin hâline benzer


Işık ilâhî aşk,

pervâne ise bu aşk ile yanıp tutuşan

ve hatta yokluğa erişen derviş demektir


Pervane acziyet ve perişanlığına bakmadan aşkı ile etrafında yanıp durduğu mumun huzurunda, ma’şûkuna seslenir:

-Ey sevgilim! Hadi ben âşığım, yansam da yeridir Peki ya sen neden yanıyorsun, niçin ağlıyorsun

Mum inleyerek cevap verir:

-Benim tatlı balım vardı Beni ondan ayırdılar Şirin’im haksızlıkla elimden alındı İşte Ferhad gibi tepemden ateş çıkıyor Gece, meclisi aydınlatan ışığıma bakma İçimi yakan ateşe bak
Mum, hem bu sözleri söylüyor, hem de sararmış yanağından sel gibi gözyaşı dökülüyordu

Mum, sözüne devamla pervaneye dedi ki:


Ey pervane! Ey aşk iddiacısı! Aşk, senin işin değil Seninki bir kuru iddiadan ibaret Sende ne sabır var, ne de metanet ve tahammül
Sen azıcık bir ışık ve ateş gördün mü, hemen yanıyorsun Ben ise tamamıyla yanıncaya kadar dikilip duruyor, dayanıyorum


Aşk ateşi senin yalnız kanadını, benim ise bütün vücudumu, baştan aşağı yakar


Derviş de mum gibidir Dışı parlaktır ama içi yanmıştır

Artık gece bitiyor, sabah oluyordu Peri yüzlü bir hizmetçi gelip mumu söndürdü

Zavallı mum, dumanı tepesinden çıkarken:
“Aşkın sonu budur işte” dedi ve can verdi

kaynak:Mustafa Demirci

Herşeyi göze almadan aşk olmaz

Yanmak yürekde olur

Göze almadan ağlatırsan pervaneyi

dışın parlak için buz dan farkın kalmaz

Dışın ayrı için ayrı olur mu tasavvuf ehli

Bin kere de okusan,
yüzbin kere de yazsan

içinde ilahi aşkın ateşi yanmaz