Bursa Ulucaminin Hikayesi

Şadırvan yeri hikayesi

Yıldırım Bayezid Niğbolu zaferinde kazanılan ganimetlerle muhteşem bir mescit yaptırmak ister
Mimarlar bugün Ulucami’nin bulunduğu mevkide karar kılarlar
Söz konusu arsa üzerinde evi, bahçesi olanlara başka yerden muadil yer verilir Hatta ceplerine birkaç kese altın sıkıştırılır gönülleri hoş edilir
Ancak yaşlı bir kadıncağız bir “Evim de evim” feryadı tutturur ki sormayın
Değerinin fevkinde ücretlere omuz silker, bütün tekliflere “olmaz” der
Önce vezirler, sonra bizzat Sultan, kadının ayağına gider, iknaya çalışırlar Ama o direnir
Sultan Bayezid caminin yerini sevmiştir
Hiç hesapta olmayan pürüz canını sıkar Hatta divanı toplar, çözüm yolu arar
Kadılar “mal onun değil mi” derler, “satarsa satar, satmazsa satmaz!”
Meclis çaresizlik içinde dağılırken Bayezid’in aklına damadı gelir
Emir Sultan’ı bulur meseleyi anlatır Mübarek sadece tebessüm eder:
-Acele etme! der, bir gecede neler değişmez?
İhtiyar kadın o gece rüyasında mahşer meydanını görür
Annenin çocuğundan kaçtığı bir dehşet anıdır
Kalabalıkta korkunç bir azap endişesi vardır
O arada bir dalgalanma olur
İnsanlar alemlere rahmet olarak yaratılan Efendimiz’in yanına koşarlar
Şefaate kavuşan kavuşana Kadıncağız da niyetlenir, ama bırakın yürümeye, kıpırdamaya mecali yoktur
Ayakları vücudunu taşıyamaz, ıstırapla yerleri tırmalar
Elinden kaçan büyük fırsat ciğerini dağlar Feryat figan ağlamaya başlar
İşte tam o sırada Emir Sultan’ı görür:
-Herkes cennete gitti, der, ben bir başıma kaldım burada!
Mübarek o gönül ferahlatan tatlı sesiyle sorar:
-Kurtulmak istiyor musun?
Kadın nefes nefese cevap verir:
-Hiç istemez miyim?
-Öyleyse Sultanımızı üzme!
Ertesi gün kadın ayağı ile gelir, evini verir
Üstelik önüne konulan ücreti bağışlar camiye