İpek Böceği, İnsana Benziyor!..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-05-2012

İpek böceği, insana benziyor!

İnsan gibi yiyor, insan gibi çalışıp çabalıyor, sarıyor ipeğini kendi
başına ve ölüyor

İpek böceği, insana benziyor

Çünkü onun içinde de büyük ve aç bir
ejderha
var

*

İpek;

böceği için en büyük imtihan

İpek ki; ateş kokan şelale, harama bakan helal, en yumuşak kefen bezi,
en
nazlı tabut ve en küçük kabir

Bak; göresin

Veya görmek için bak!

*

İpek böceğini koca bir dut ağacının üzerine koysan, onu yutacağını
sanırsın; yer, yer, yer, yer

Bu nasıl iştah!

Sonra, “görsünler beni” diyerek sergilemeye başlar eserini:
Ve sonra bir bölge belirleyip kendine her noktasına işaretler koyar

Ve
sonra bu noktaları birleştirir

Ve sonra üzerine ikinci katları geçer

Ve
sonra bağlantı iplerini kuvvetlendirir ve sonra duvarları biraz daha
yükseltir ve sonra boş kalan kısımları tespit eder ve sonra delikleri
tıkar ve sonra ince kalmış olan yerlere takviye yapar ve sonra

Ve sonra’ların sonunda kendi içine kapanır; kendinin ve kendi
eserinin

*

Oradadır, ama herkesten uzaktadır

Çalışıp çabalar; gözlerin görüp ellerin dokunabildiği en nefis kumaşı
dokumak için kendine

güçten kuvvetten düşene kadar

Artık ne içeri girebilir bir kimse, ne kendi çıkabilir dışarı;
zayıflamıştır, yorulmuştur, yığılmıştır artık kendi hayatının orta
yerine
ve kendi emeklerinin ve kendi eserinin

Belli ki şu anda;

dünyadan aldığı ne varsa vermiş

Kalbinde olanlarla baş başa
kalmıştır

Hüküm, esere göre değil; niyete göre verilir!
Öyle derler

*

İşte bir mahpus; ipek böceği

İpeğine mahkûm olan böcek; neden eserine esir olan insana benziyor?

Çünkü böceğe; “dünyayı sardıkça başının etrafına kendini
hapsediyorsun” deyince, anlamıyor

İnsan da bu sözden
anlamıyor

Böcek de kendine bir ev yapıp süslüyor onu süslüyor; insan da

Böcek
de
kendine rağmen vazgeçemiyor servetinden, sermayesinden; insan da

İnsan, böceğe benzetilmekten hoşlanmayacağına göre, sorular hep ipek
böceğine: Neden insana benziyorsun?

*

Ve bir gün

Kendisi de o vazgeçemediği eserinin içinde olduğu halde,
alıyorlar ipek böceğini; kaynayan bir kazanın içine atıyorlar,
kozasıyla
birlikte

Ne insanlar duyuyor pişmanlık çığlıklarını, ne diğer
böcekler

Uğruna dünyayı bile yemeyi göze alarak dokuduğu eseri için

Ve yine
aynı
eserinin içinde yakıp yok ettikleri ipek böceğinin, sıyırıp alıyorlar
dünyalığını üzerinden; dünyalık dokumak için kendi üzerlerine!

*

İpek böceği, insana benziyor!

İnsan da sürünen bir tırtıl gibi başlıyor hayatına; yiyor, çalışıyor,
topluyor ve bir dünya sarıyor kendi başına

Sonunda?
Ya, yırtıp atarak dünyayı, kanatlı bir kelebeğe dönüşüyor

Veya kendi dokuduğu ipekten koza içinde “yakılıyor,,!

08-05-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İpek Böceği, İnsana Benziyor!.. İpek böceği, insana benziyor! İnsan gibi yiyor, insan gibi çalışıp çabalıyor, sarıyor ipeğini kendi başına ve ölüyor İpek böceği, insana benziyor Çünkü onun içinde de büyük ve aç bir ejderha var * İpek; böceği için en büyük imtihan İpek ki; ateş kokan şelale, harama bakan helal, en yumuşak kefen bezi, en nazlı tabut ve en küçük kabir Bak; göresin Veya görmek için bak! * İpek böceğini koca bir dut ağacının üzerine koysan, onu yutacağını sanırsın; yer, yer, yer, yer Bu nasıl iştah! Sonra, “görsünler beni” diyerek sergilemeye başlar eserini: Ve sonra bir bölge belirleyip kendine her noktasına işaretler koyar Ve sonra bu noktaları birleştirir Ve sonra üzerine ikinci katları geçer Ve sonra bağlantı iplerini kuvvetlendirir ve sonra duvarları biraz daha yükseltir ve sonra boş kalan kısımları tespit eder ve sonra delikleri tıkar ve sonra ince kalmış olan yerlere takviye yapar ve sonra Ve sonra’ların sonunda kendi içine kapanır; kendinin ve kendi eserinin * Oradadır, ama herkesten uzaktadır Çalışıp çabalar; gözlerin görüp ellerin dokunabildiği en nefis kumaşı dokumak için kendine güçten kuvvetten düşene kadar Artık ne içeri girebilir bir kimse, ne kendi çıkabilir dışarı; zayıflamıştır, yorulmuştur, yığılmıştır artık kendi hayatının orta yerine ve kendi emeklerinin ve kendi eserinin Belli ki şu anda; dünyadan aldığı ne varsa vermiş Kalbinde olanlarla baş başa kalmıştır Hüküm, esere göre değil; niyete göre verilir! Öyle derler * İşte bir mahpus; ipek böceği İpeğine mahkûm olan böcek; neden eserine esir olan insana benziyor? Çünkü böceğe; “dünyayı sardıkça başının etrafına kendini hapsediyorsun” deyince, anlamıyor İnsan da bu sözden anlamıyor Böcek de kendine bir ev yapıp süslüyor onu süslüyor; insan da Böcek de kendine rağmen vazgeçemiyor servetinden, sermayesinden; insan da İnsan, böceğe benzetilmekten hoşlanmayacağına göre, sorular hep ipek böceğine: Neden insana benziyorsun? * Ve bir gün Kendisi de o vazgeçemediği eserinin içinde olduğu halde, alıyorlar ipek böceğini; kaynayan bir kazanın içine atıyorlar, kozasıyla birlikte Ne insanlar duyuyor pişmanlık çığlıklarını, ne diğer böcekler Uğruna dünyayı bile yemeyi göze alarak dokuduğu eseri için Ve yine aynı eserinin içinde yakıp yok ettikleri ipek böceğinin, sıyırıp alıyorlar dünyalığını üzerinden; dünyalık dokumak için kendi üzerlerine! * İpek böceği, insana benziyor! İnsan da sürünen bir tırtıl gibi başlıyor hayatına; yiyor, çalışıyor, topluyor ve bir dünya sarıyor kendi başına Sonunda? Ya, yırtıp atarak dünyayı, kanatlı bir kelebeğe dönüşüyor Veya kendi dokuduğu ipekten koza içinde “yakılıyor,,!