Aşkın Doğasıydı Firkat!..

[Linkleri görebilmek için üye olmanız gerekli ]






Bir gece sohbet ederlerken kapı vurulmuş,
dışarıdan kalabalık bir grup;

”Şeeeems dışarı çıkkk!” diye bağırmıştı

Mevlana yaklaşan acı kaderi sezmişçesine:

”Çıkma” diye yalvardı

Zat boyutundan, Hikmetten öte Kudretten bakan Şems gülümsedi:

”Telaşlanma, verdiğimiz sözü tutma vakti gelmiştir” diyerek kapıya yöneldi

Mevlana: “Ne sözü, nereye, niyeee?” diye yapıştı ellerine…

Şems, yıllardır sakladığı sırrı söyledi:

“Şam’da Rabbime yalvarmış, aşkımı seyredeceğim bir ayna istemiştim
Rabbim seni verdi, sende seyrettim…”

İyi işte, seyre devam edelim, dedi Mevlana

Şems; ”Rabbim de bana demişti ki, o aynayı verirsem ne bağışlarsın?

Tereddütsüz şöyle demiştim; Başımı veririm!…”

Şems dışarı çıktı Sadece bir “” nidası duyuldu

Ay ışığında yerde üç beş damla kan seçiliyor,
ama ne baş, ne ceset, ne de katiller gözükmüyordu!…

Aşkları sır olmuştu

Mevlana’yı sahiplenenler,
Onu paylaşmak istemeyenler şehit etmişti Şems’i

Aşkın doğasıydı en yakın çevrenin tahammülsüzlüğü!…

Aşkın doğasıydı Firkat!

Dünyada, ulaştığında seni neşelendiren ne varsa,
o vuslat zamanında ondan ayrıldığını bir düşün!

Seni neşelendiren şeyle niceleri neşelendi,
fakat sonunda rüzgar gibi geçti, sahibine vefa göstermedi

Gönül: Sana da vefa etmez, seni de terk edip gider,
o senden vaz geçmeden, sen ondan vaz geçmeye bak!

"Herşey fanidir

Ancak onun hakikatı bakidir!"