Mağarada Ki Kuşun Sırrı

MAĞARADA Kİ KUŞUN SIRRI

Resûlullah 'sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem' ile Ebû Bekr 'radıyallahü anh' Mekke-i mükerremeden hicret ederken bir mağarada üç gün üç gece kaldılar Ebû Bekr 'radıyallahü anh' o mağaranın tavanında bir kuş gördü ki, yerinden hareket etmeyip, birşey yimez ve su içmez

Ebû Bekr 'radıyallahü anh' dedi ki,

- Yâ Resûlallah! Bu kuşa ben hayrânım Zîrâ, biz bu mağaraya geleliden beri, bu kuş yerinden hareket etmedi Bir nesne yimedi ü teâlâ, kelâm-ı kadîminde,

(ü teâlânın rızk vermediği, yeryüzünde bir mahlûk yokdur) buyurmuşdur

Ebû Bekr-i Sıddîk, böyle düşünürken, o hâlde hazret-i Cebrâîl aleyhisselâm nâzil olup, havâda muallak durup, dedi ki,

- Yâ Muhammed! Hak sübhânehü ve teâlâ sana selâm eder Ve buyurur ki, "Ebû Bekrin hâtırına geleni bilirim O kuşa emr eyledim ki, Ebû Bekr ile konuşsun Ebû Bekre söyle ki, o kuş ile söyleşsin"; dedi

Resûl-i ekrem hazretleri, Ebû Bekre, hazret-i Cebrâîlin sözünü açıkladıkda, Ebû Bekr 'radıyallahü anh' sevinip, ileri vardı Dedi ki,

- Ey mubârek kuş! ü teâlâ hazretlerinin izni şerîfiyle, bana söyle ki, yiyeceğin ve içeceğin nedir

O kuş ağlayıp, bir zemân kendinden geçip, yere düşdü Sonra ayılıp, kalkdı Tebessüm ederek dedi ki,

- Yâ Ebâ Bekr! Bana bundan süâl etme! Bu bir sırdır Hak sübhânehü ve teâlâ ile benim aramda olan sırrımı kimsenin bilmesini istemem

Ebû Bekr 'radıyallahü teâlâ anh' dedi:

- Ey mubârek kuş! Eğer bana söylemeğe me'mûr oldun ise, söyle

Kuş dedi

- Ma'lûmun olsun ki, hazret-i Âdem aleyhisselâm yaratılmazdan iki bin yıl evvel, Hak sübhânehü ve teâlâ beni yaratdı Yiyeceğimi ve içeceğimi iki kelime eyledi Aç olduğum zemân birisini söylerim; tok olurum Susuz olduğum zemân birini söylerim; kanarım

Ebû Bekr 'radıyallahü teâlâ anh' dedi ki:

- O kelime nedir Kuş dedi, o kelimenin biri budur ki, aç olduğum zemân sana buğz edene la'net ederim; tok olurum Susuz olduğum zemân, sana muhabbet edene, istigfâr ederim, kanarım

Hazret-i Resûl-i ekrem 'sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem', bunu işitip, ağladı Ümmetinden ba'zıları şakâvet edip, hazret-i Ebû Bekre buğz edeceklerine mahzûn oldu


(Menakıb-i Çihar Yar-i Güzin)