Bir Annenin Seçimleri...

Baş etmek zorunda kaldığım yegâne problem, çocuklarımın himayesi ve boşanma değildi Ailemin diğer fertleri de benim tercihimden pek hoşnut değillerdi Ailemin neredeyse bütün fertleri benimle ilişkilerini bütünüyle kestiler Annem bunun sadece gelip geçici bir dönem olduğu, bir gün bundan kurtulacağım inancındaydı ‘Ruh sağlığı uzmanı’ olan kızkardeşim, aklımı kaybettiğimden ve akıl hastanesine yatırılmam gerektiğinden emindi Babam, cehennemdeki yerim daha da derinleşmeden öldürülmem gerektiğine inanıyordu

Birdenbire kendimi kocası ve ailesi tarafından terkedilmiş biri olarak buldum Sıra neye gelecekti?

Arkadaşlar: Neredeyse bütün arkadaşlarım, İslâm’ı seçtiğim bu ilk yılda benden uzaklaştılar Artık hiç eğlencem yoktu Partilere veya barlara gitmek istemiyordum Beraber yaşadığım bir erkek arkadaş bulmaya da kalkışmamıştım Bütün yaptığım, onların nazarında o ‘saçma’ kitabı (hâşâ, Kur’ân’ı) okumak ve İslâm’dan söz etmekti Ne sıkıcı şey! Onların İslâm’ın ne kadar güzel olduğunu anlamalarına yardım edecek yeterli bilgim de yoktu

İş: Kaybetme sırası işime gelmişti Alanımdaki hemen her ödülü kazanmış olmama, ciddi bir trendin başlatıcısı kabul edilmeme ve bol da para kazanmama rağmen, örtündüğüm gün, işimin sonu demek oldu Artık ailesiz, arkadaşsız ve işsizdim

Bütün bunların karşısında, ilk ışığım büyükannem olmuştu Büyükannem yaptığım tercihi onaylayıp, İslâm’ı kabulde bana eşlik etmişti Aman ne sürpriz! Onun bilge biri olduğunu hep bilirdim de, bu kadarını tahmin edememiştim Büyükannem, İslâm’ı kabul edişinin üzerinden fazla bir zaman geçmeden vefat etti Onun kelime-i şahadeti söylediği gün, geçmişte işlediği hayırlı amelleri korunurken, bütün günahları siliniyordu; bunu biliyordum Kendisi İslâm’ı kabul etmesinin üzerinden fazla zaman geçmeden vefat ettiğine göre, eminim, onun ‘amel defterinin’ hayır tarafı ağır basacaktır Bunu düşünmek bana neşe veriyor

Bilgim artıp sorulara daha iyi cevaplar verir hale geldikçe birçok şey değişti Fakat, en büyük etkiyi, bir insan olarak bende meydana gelen değişimler yapıyordu

İslâm’ı seçtiğimi herkese duyurmamdan birkaç yıl sonra annem beni aradı ve ‘İslâm denen bu şey’in ne olduğunu bilmediğini, ama İslâm’da karar kılacağımı umduğunu söyledi İslâm’ın benim üzerimde meydana getirdiği değişiklikleri beğeniyordu İki yıl sonra beni tekrar evine çağırdı ve bir kimsenin Müslüman olabilmek için neler yapması gerektiğini sordu Ona, bunun için yapması gereken şeyin yalnızca tek bir Allah’ın olduğuna ve Hz Muhammed’in de O’nun elçisi olduğuna iman etmek olduğunu söyledim

Cevabı şu oldu: “Bu kadarını ahmak biri de bilir Daha ne yapmak zorunda, Müslüman olmak için?”

Ona aynı bilgileri tekrar söyledim

Şöyle dedi: “Pekâla, güzel, ama meseleyi henüz babana açma”

Annem, babamla da, birkaç hafta önce aynı minvalde bir konuşma yapmış olduğumu bilmiyordu

Daha sonra, ruh sağlığı uzmanı olan kızkardeşim, benim tanıdığı en özgür kişi olduğumu söyledi Bu, ondan duymuş olduğum iltifatların en büyüğü idi

Size ailemden her bir kişinin İslâm’ı nasıl kabul ettiğini söylemeye çalışmak yerine, yıldan yıla aile fertlerimden daha çok kimsenin İslâm’la buluşmaya devam ettiğini söylemekle yetineyim

Eski kocamın da kelime-i şahadet getirdiğini öğrendiğimde, özellikle mutlu olmuştum Bunu bana haber veren kardeşten, onun beni onaltı yıl boyu takip ettiğini, kızımın da benim gibi olmasını istediğini öğrendim Sonra eşim bana geldi ve yaptıklarından dolayı kendisini bağışlamamı istedi Ben onu çok önceden affetmiştim zaten

Şimdi de, ben bu hayat öykümü yazıyorken, en büyük oğlumWhitneybeni telefonla aradı ve Müslüman olmak istediğini söyledi Kendisi, iki hafta sonra yapılacak Convention esnasında kelime-i şahadet getirmeyi planlıyor Şu sıralar, İslâm hakkında öğrenebileceği ne varsa onu öğrenmekle meşgul Allah Rahîm’dir

Allah’ın yalnızca Yaratıcım değil, en değerli Dostum olduğunu da biliyorum Allah’ın hep yanımda olduğunu ve beni hiç reddetmeyeceğini biliyorum Allah’a yaklaştığım her bir adımda, O’nun bana on adımla yaklaşacağını biliyorum Bunu bilmek, harikulâde birşey!

Şurası gerçek ki, Allah beni sınadı ve ümit ettiğimin çok ötesindeki şeylerle mükafatlandırdı

Birkaç yıl önce, doktorlar ölümcül bir kansere yakalanmış olduğumu söylediler
Tedavinin mümkün olmadığını, hastalığın çok ilerlemiş olduğunu izah ederek, ölüme hazır olmam gerektiğini belirttiler En fazla bir yıl kadar ömrüm kaldığını düşünüyorlardı Çocuklarım, özellikle en küçüğü konusunda endişeliydim Ona kim bakacaktı?
Buna rağmen çökmemiştim Hepimiz ölecektik; bu, kaçınılmazdı Yaşamakta olduğum ızdırapların içlerinde nimetler de getiriyor olduklarından emindim

Kanser olduğumu öğrendiğimde, daha yirmi küsur yaşındayken kanserden ölen bir iman kardeşimi, Kerim el-Misâvî’yi hatırladım Kerim, vefatından çok kısa bir süre önce, bana Allah’ın gerçekten Rahîm olduğunu söylemişti Bu genç inanılmaz acılar içindeydi, ama Allah’ın muhabbetiyle etrafa nur saçıyordu “Allah benim temiz bir amel defteriyle cennete girmemi murad ediyor” diyordu Onun vefatı, bana bir hususu düşünme fırsatı verdi; Allah’ın muhabbet ve rahmetini bana öğretti

Allah’ın hastalıkla birlikte bana yolladığı nimetlerin farkına varmam geç olmadı Ummadığım yerlerden, beni seven dostlar koşup geldiler Hacca gitme nimetiyle müşerref oldum Daha da önemlisi, İslâm’ın hakikatini herkesle paylaşmanın benim için ne kadar önemli olduğunu öğrendim İnsanlar Müslüman olsun veya olmasınlar, beni sevsin veya sevmesinler, bunun bir önemi yoktu Muhtaç olduğum yegâne iltifat, Allah’ın iltifatı idi Muhtaç olduğum tek sevgi, Allah’ın sevgisiydi Yine de, görünürde hiçbir gerekçe olmadığı halde beni seven nice nice insanı keşfettim Sevindim, neşelendim Zira bir hadiste buyurulduğu üzere, eğer Allah sizi severse, sizi başkalarına da sevdirirmiş Ben bütün bu sevgilere layık değildim Bu, Allah katından gelen başka bir nimet demekti Allahuekber!


Hayatımın nasıl değiştiğini hakkıyla izah etmem mümkün değil Allah’a hamd ü senalar olsun! Müslüman olduğumdan dolayı çok mutluyum



Amine Es-Silmi