Evde Son Sözü Kim Söylemeli?

'Bu evde son sözü ben söylerim' diyen erkek tipi aile hayatını olumsuz etkiliyor

Peki ama böyle düşünen erkek, neden aklı kısa olan kadını hayat arkadaşı olarak seçiyor?



Evde son sözü kim söylemeli?


"Bu evde son sözü ben söylerim" dedi oldukça eğitimli olan evin beyi

Hanım sakince, "Neden?" diye sordu

"Çünkü ben erkeğim" diye cevapladı bey

"Peki bu ev ikimizin değil mi? Sen-ben farklı mıyız?" diyen hanımın sözü yarıda kesildi:

"İtiraz istemem Bu evde son sözü ben söylerim, işte bu kadar"


Ne yazık ki, çoğu ailelerde yaşanıyor bu dram

Daha doğrusu erkeklerin ekserisi,

"Erkek olduğum için güçlüyüm öyleyse evde son sözü ben söylerim" diyor

Bir nevi kadını yok sayıyor

Ya da ikinci plana atıyor

Nitekim "Elinin hamuruyla erkek işine karışma", "Saçın uzun aklın kısa" vb sözler hep bu düşüncenin ürünü değil mi?


Peki ama böyle düşünen erkek, neden aklı kısa olan kadını hayat arkadaşı, can yoldaşı olarak seçiyor?

Kadın sadece hamur yoğuran evin hizmetçisiyse neden ona 'eşim' diyor?

Evlilik eşlerin güç çatışmasının yapıldığı arena mı?

"Senin dediğin, benim dediğim olacak" savaşının verildiği meydan mı?

Eğer bir evlilikte eşler birbirlerini ayrı birey olarak görür ve kendi güçlerini ispat etmeye kalkarsa o evliliğin durumu vahimdir

Bu savaşı veren eş, kendini gözden geçirmelidir


Çünkü iki ayrı insan evlenerek bir aile kuruyor

Bir yuvada hayatlarını birleştiriyor

Ve bu beraberlikten "sen-ben" değil "biz" kavramı doğuyor

Eşler, "biz" dediği zaman ortak düşünüyor, ortak karar veriyor ve ortak mutluluğa imza atıyor

Bu kavramı kavrayamayan ve "evlilik cüzdan"larına "biz" kelimesini yazamayanlarsa, hiçbir ortak noktada buluşamadıkları için gerçek mutluluğu yakalayamıyorlar


Güç çatışması depresyon yapıyor Erkek "bu evde son sözü ben söylerim" dediğinde "biz" kavramı ortadan kalkarak, erkeğin egemen olduğu, daha doğrusu kadını baskı altında tuttuğu bir aile ortaya çıkıyor


Ya eşler arasında sürekli "benim dediğim olacak, haklıyım-haksızsın" tartışması yaşanıyor

Ya da kadın tartışmadan kaçarak iç dünyasına kapanıyor

Sıkıntılarını içine atıyor

Kendisini ciddiye alınmayan, işe yaramayan birisi olarak görerek yalnızlık hissediyor

Çoğu zaman da günümüzün hastalığı olan depresyona giriyor


Oysa, erkek zaten güçlüdür

Gücünü ispat etmek için çalışmasına gerek yoktur

Böyle davrandığı zaman kendisinin ellerine teslim edilen kutsal emanete zarar veriyor

Acaba o kutsal emaneti elde tutmak mı güçlülük?

Yoksa yere çalıp parçalamak mı?


Hepimiz biliriz ki, kıymetli bir şey güçsüz bir çocuğa değil, güçlü bir insana verilir

Zaten erkek güçlü olmasa kadın, kutsal bir emanet olarak ona verilir miydi? Neden polis camiasına "emniyet güçleri" deniliyor ve ellerine silah veriliyor ki? Vatandaşın güvenliğini korumak için değil mi?

Peki polis kendisine verilen o silahla halkı korkutarak "bakın ben güçlüyüm" mü diyor?

Yoksa aynı silahı, halkı hırsızlara, canilere ve kötülere karşı korumak için mi kullanıyor?

Şayet elindeki silahı halka kullanırsa cani, onları korumak için kullanırsa "kahraman" olur


Tıpkı bunun gibi, erkek elindeki güç silahını eşine karşı kullanırsa o cani, eşini korumak kollamak ve onu mutlu etmek için kullanırsa iyilik meleği, şefkat abidesi ve eşinin gözbebeği olur

Alıntı: Gülay Atasoy