Gidemem

Gidemem


Sen bilmezsin beni gülüm…
Bilmezsin içimdeki fırtınaları,
Kalbimdeki sert kayaları aşındıran deli dalgaları,
Bilmezsin…

Bazen iyice kopar, düşerim
Vazgeçerim hayattan, hayatın her şeyinden,
Düşünürüm, düşündükçe güzelleşir gözümde ölüm
Sonra seni düşünürüm, hiçbir şey senden güzel gelmez,
Hiçbir şey senden daha güzel değil gülüm
Kafam karışır, daralırım, bunalırım
İşte o an gelir aklıma çekip gitmek,
Kaçıp gitmek bu şehirden…
Uzak diyarlara, bilmediğim memleketlere,
Her şeyimi burada bırakıp, her şeyi unutup, vuslatsız

İçimde yangınsız gitmek isterim…
Kafam boş, cebim bomboş,
Olsun Gözlerim ağlarken gitmek isterim yine de
Ama ağlayan gözlerimden, gözlerin gelir aklıma
Her zaman gülmesini bilen, simsiyah gözlerin
Benim yüzümden ağlayacak ya,
Kızarıp şişecek ya gözlerin,
Bir değil bin hançer oturur nah şurama, gidemem

Gözlerinden geçerim, düşerim yollara
Hayali bir bilet alırım gardan,
Bir direğe yaslanır, bir cigara yakarım,
Gelen geçene şöyle bir göz atarım
Fenalık bilmez masum yüreğin gelir aklıma,
Kim bilir ne acılar yaşayacak yokluğumda,
Nasıl ıstırap duyacaksın hainliğime?
Benim yüzümden küseceksin ya belki insanlara
Minik yüreğinin isyanı gelir aklıma,
Bir dağ çöker omuzlarıma, gidemem…

Her yola çıktığımda koşar adım kaçarım bu şehirden,
Yetmez! Kendimi bir trene atarım,
Boş bir kompartımana sinerim sessizce,
Ama bir dakika sürmez sefam bunalırım,
Camdan sarkıtırım kendimi,
Bir rüzgar vurur yüzüme, dağılan saçlarımdan
Saçların gelir aklıma,
Simsiyah kıvır kıvır saçlarını düşünür, gidemem…

Sonra…
Sırasıyla ellerinin sıcaklığını,
Tenin kokusunu duyarım,
Bana salınıp gelişin gelir aklıma,
Nasıl gözlerimde sevgiyle eridiğin,
Sevilmeye muhtaç halin,
Sevdikçe yüceleştiğini düşünür, gidemem

Biliyorum
Bendeki bu yürek sendeyken,
Sen hala bendeyken,
Gidemem

Ben bu şehirden sensiz gidemem…





Ferhat Göçer - Gidemem