Adam Olana Fazla Yaşamak...

Yaşamak!
Biraz eskidir,
Biraz iğretİ,
Biraz salaş,
Ve meyhane dillidir çoğu kez

Derin çizgilerin haritasında,
Kalabalık bir şehir gibi durur,
Caddeleri tarumar,
Sokakları pazarlık işgalinde,
Sahipsiz bir adam gibi yaşamak
Delik cepten düşen,
Son şarap parasına muhtaç
Ezik küfürlerin sığınağı,
Kırılmış bütün bardakların,
Et’e batan yanıdır

Yaşamak!
Biraz mütevekkil olsa da,
İspiyoncudur!
Cinayeti seven yanıyla,
Soğuk bir namlu suratı gibidir

Yaşamak!
Biraz lezbiyen,
Azcık fahişe,
Bir tutam dönek,
Belki yaşlı bir kadın bakışı,
Ara sıra tek damla gözyaşı,
Kimi zaman yarı kadın,
Yarı erkek olma telaşı

Ucuz ve kirli bir elbise gibidir yaşamak,
Ter kokan gömlek cebine sığan,
Unutulmayı öğreten adama !
Unutamamayı

Bozuk bir plak gibidir anılarda,
Bestesi belirsiz, anlamsız notalı sözlerin,
Dilimize dolanan yanıdır
Yaşamak!
Adam olanı çileden çıkarır,
Sevmeye mahkum
Terk edilmeyi özleyen ısırığıyla,
Sinsi bir yılan
Zehri ! mor bir dudakta saklı,
Gülümseyen yalan gibidir

Yaşamak!
Sarhoş cesaretidir arkadaş,
Altını ıslatan namlu korkusudur şakakta,
Eskiden kalanların sofrasında zengin
Bitmiş bir hikayenin son satırında kahraman,
Hep gidişlere dökülen yapraklar gibidir

Yaşamak ! tek başına,
Çölde bedevi çığlığı,
Fizậna göçmüş garip bir umut,
Gittikçe uzaklaşan gökkuşağı,
Yakamozların dert ortağıdır

Varken yaşamak ! iş değil arkadaş,
Kevgire su doldurmak gibi bir şey,
Hiç yetemediğimiz boş bir uğraş
Adam olana fazla / olmayana hep az,
Bitmez bir ihtirasın bacak arası,
Sancıya kardeş / ihanete sırdaş,
Hançere renk veren çelik beyazı

Yaşamak birini!
Genç kız memesi,
Dokunursun acır
Dokunmazsan bitirir sancısı

Levent Saral