Takdir Etmek

Takdir Etmek


Bu aralar saygının yanısıra, tamamen kaybettiğimize inandığım çok önemli bir nokta daha var: Takdir…

Yıllarca kendimizi paraladık derslerimizde en iyi notları alalım, ortalamayı tutturalım da karnemizin üstüne o ‘takdir belgesini’ zımbalasınlar diye… Teşekkürü yeterli görmedik takdir edilmek istedik… Kendimizi paraladık durduk Ancak bir süre sonra o bile rutine döndü Ailemizin ilk karnemizi aldığımız zamanki tebessümü, gururu; yıllar sonra yerini sadece bir tebrik öpücüğüne ve baş okşanmasına bıraktı… Hep takdir edilmek için paraladık ya kendimizi bir süre sonra o da alışkanlık oldu Hep takdir ala ala o da önemini yitirdi iyiden iyiye…

Okul bitti bu sefer işe başladık Elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalıştık Gün geldi fazla mesaiye kaldık, işler yoluna girsin diye maksimum kapasite ile çalıştık Her gidenin arkasında bıraktığı enkazdan tekrar sağ salim ayağa kalkmaya çalıştık Bu arada beklentilerinde eksiksiz olarak karşılanması için çabaladık ‘Senden biraz fedakarlık bekliyoruz’diye gelen talepleri hiç geri çevirmedik ‘Daha, daha, daha da fazla’ diyen zihniyetlere hep daha fazlasını verdik Sonuç mu? Tabii ki de takdir edilmedik

İşten çıktık, eve gittik… İş yorgunluğunun ardından başladık evde de işlemeye… Yeri geldi yorgun argın gecenin bir köründe süpürge tuttuk evin dört bir yanına… Bir elimiz yerleri toplarken öbürüyle de toz almaya çalıştık Tam bir işkolik olduk anlayacağınız Ama o da yetmedi ‘Ne yaptın, ne yapıyorsun ki?’ dediler Anlayacağınız yine takdir edilmedik…

Çok mu zor o bir çift kelimeyi dilinizin ucuna getirip de: ‘ Eline sağlık’ demek… Çok mu zor, ‘sende epey yoruldun, hakkını, emeğini nasıl ödeyeceğim demek’… Hiç sanmıyorum bu kadar zor olsun…

Son olarak sitemkar yazımı şu cümlelerle tamamlamak istiyorum: Takdir edin Her ne olursa olsun, kim ne yaparsa yapsın takdir edin Yoksa sevdiklerinizi kırar, üzer ve onlarla yol ayrımına gelirsiniz
Alıntıdır