Bir İnsanın Anavatanı Çocukluğudur - Doğan Cüceloğlu

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Alıntı:

Her gün, her gün, her gün oynadım

Yedi gün sekiz gün sonraydı galiba, bir gün banyodan çıkarken onu kuruluyorum havluyla, kolumu tuttu, bana döndü ve dedi ki, baba ya, ben seni çok seviyorum

Hocam nefesim durdu, gözüm yaşardı, konuşamadım

Çünkü farkına vardım ki, şimdiye kadar sevdiğini hiç söylememişti

Düşündüm, şimdiye kadar hiç söylemediğinin farkında değildim; belki ömür boyu söylemeyecekti

“Ne büyük tehlike!” diye düşündüm

Ömür boyu onun bana bu cümleyi söylemediğinin farkında olmayacaktım

Yazının tam burasında gözlerim doldu iyi mi? (tabi ki iyi)

Çok güzel bir anekdot ve sadece okunarak geçilmemesi gereken, içindekinin alınıp hayatımıza yapıştırılması zaruri olan bir ders

Teşekkürler Lale

08-04-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Bir İnsanın Anavatanı Çocukluğudur - Doğan Cüceloğlu Alıntı: Her gün, her gün, her gün oynadım Yedi gün sekiz gün sonraydı galiba, bir gün banyodan çıkarken onu kuruluyorum havluyla, kolumu tuttu, bana döndü ve dedi ki, baba ya, ben seni çok seviyorum Hocam nefesim durdu, gözüm yaşardı, konuşamadım Çünkü farkına vardım ki, şimdiye kadar sevdiğini hiç söylememişti Düşündüm, şimdiye kadar hiç söylemediğinin farkında değildim; belki ömür boyu söylemeyecekti “Ne büyük tehlike!” diye düşündüm Ömür boyu onun bana bu cümleyi söylemediğinin farkında olmayacaktım Yazının tam burasında gözlerim doldu iyi mi? (tabi ki iyi) Çok güzel bir anekdot ve sadece okunarak geçilmemesi gereken, içindekinin alınıp hayatımıza yapıştırılması zaruri olan bir ders Teşekkürler Lale