Nefreti Aşmanın Tek Yolu Var

Nefreti aşmanın tek yolu var "Affetmek"…
Başkalarını affettiğimizde biz özgürleşiriz Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır Affetmek insanı derinleştirir

Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir Çünkü affetmek bir seçimdir Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir Affetmek bir süreçtir Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır Yani koşullu affetme yoktur Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin Affetmek bir seçimdir Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır O acılar sizin acılarınız

Affetmek kolay değildir Fakat özgürleşmek için gereklidir Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır

Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrol altında tutmasına son vermek demektir Affetmek, o kişiyi sevmek değil
Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil
Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil
Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil
Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil
Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil
Affetmek, o kişiyi haklı bulmak değil
Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil Affetmek kırgınlığın, küskünlüğün, nefretin hapishanesinden özgürlüğe kavuşmaktır Affetmek artık acıyı hissetmemektir Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir
“Duygusal unutma” affetmenin diğer adıdır